مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
زینب عربلو* 
1، علی صادقی سیاح1
1، علی صادقی سیاح1
1- دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
چکیده: (39 مشاهده)
هدف: بیش فعالی در کودکان، امری بسیار شایع و با مشکلات بسیار فراوانی مواجه است، پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک بر میزان اعتمادبه‌نفس و پرخاشگری کودکان با اختلال کاستی توجه همراه با بیش‌فعالی انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمام مادران دانش‌آموزان با اختلال کاستی توجه/ بیش‌فعالی دوره اول ابتدایی شهر همدان تشکیل داد. از جامعه آماری مذکور 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش ده جلسه شصت دقیقهای تحت جلسههای بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک قرار گرفتند اما این آموزش برای گروه گواه اجرا نشد. ابزار پژوهش شامل پروتکل بازی درمانی مبتنی بر لندرث و براتون (2006) و دو مقیاس استاندارد اعتماد به نفس آیزنک (1996) و مقیاس پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد جهت گردآوری دادهها از تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک به‌طور معناداری بر میزان اعتمادبه‌نفس و پرخاشگری کودکان با اختلال کاستی توجه همراه با بیش‌فعالی مؤثر بوده و در گروه آزمایش باعث افزایش معنادار اعتماد به نفس و کاهش معنادار پرخاشگری شده است.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک به عنوان روش مناسبی برای افزایش اعتماد به نفس و کاهش پرخاشگری کودکان با اختلال کاستی توجه همراه با بیش‌فعالی پیشنهاد می شود.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمام مادران دانش‌آموزان با اختلال کاستی توجه/ بیش‌فعالی دوره اول ابتدایی شهر همدان تشکیل داد. از جامعه آماری مذکور 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش ده جلسه شصت دقیقهای تحت جلسههای بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک قرار گرفتند اما این آموزش برای گروه گواه اجرا نشد. ابزار پژوهش شامل پروتکل بازی درمانی مبتنی بر لندرث و براتون (2006) و دو مقیاس استاندارد اعتماد به نفس آیزنک (1996) و مقیاس پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد جهت گردآوری دادهها از تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک به‌طور معناداری بر میزان اعتمادبه‌نفس و پرخاشگری کودکان با اختلال کاستی توجه همراه با بیش‌فعالی مؤثر بوده و در گروه آزمایش باعث افزایش معنادار اعتماد به نفس و کاهش معنادار پرخاشگری شده است.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک به عنوان روش مناسبی برای افزایش اعتماد به نفس و کاهش پرخاشگری کودکان با اختلال کاستی توجه همراه با بیش‌فعالی پیشنهاد می شود.
واژه‌های کلیدی: بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک، اعتمادبه‌نفس، پرخاشگری، اختلال کاستی توجه/بیش فعالی
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
