جلد 14 - شماره سال ۱۴۰۳
جلد (14): 53 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Arablo Z, Sadeghi Sayah A. Determining the Effect of Play Therapy Based on Parent-Child Relationship on Self-esteem and Aggression in Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. MEJDS 2024; 14 :53-53
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-3283-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-3283-fa.html
عربلو زینب، صادقی سیاح علی. تعیین تأثیر بازی‌درمانی مبتنی‌بر رابطهٔ والد-کودک بر میزان اعتمادبه‌نفس و پرخاشگری دانش‌آموزان پسر دورهٔ اول ابتدایی با اختلال کاستی توجه/بیش‌فعالی. مجله مطالعات ناتوانی. 1403; 14 () :53-53
زینب عربلو*1 
، علی صادقی سیاح2
، علی صادقی سیاح2
1- کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
چکیده: (727 مشاهده)
چکیده
هدف: بیش‌فعالی در کودکان، امری بسیار شایع و با مشکلات بسیار فراوانی مواجه است. پژوهش حاضر باهدف تعیین تأثیر بازی‌درمانی مبتنی‌بر رابطهٔ والد-کودک بر میزان اعتمادبه‌نفس و پرخاشگری دانش‌آموزان پسر با اختلال کاستی توجه همراه با بیش‌فعالی انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش حاضر را تمامی مادران دانش‌آموزان پسر با اختلال کاستی توجه/بیش‌فعالی دورهٔ اول ابتدایی شهر همدان در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند. از جامعهٔ آماری مذکور سی نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه پانزده‌نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ده جلسهٔ شصت‌دقیقه‌ای، بازی‌درمانی مبتنی‌بر رابطهٔ والد-کودک را دریافت کرد؛ اما این آموزش برای گروه گواه اجرا نشد. ابزارهای پژوهش، پروتکل بازی‌درمانی مبتنی‌بر رابطهٔ والد-کودک (لندرث و براتون، ۲۰۰۶) و سه ابزار استاندارد شامل ﻣﻘﻴﺎس درجه‌بندی ﻛﺎﻧﺮز واﻟﺪﻳﻦ (ﻓﺮم تجدیدنظرﺷﺪه) (کانرز، ۱۹۹۷)، مقیاس اعتمادبه‌نفس آیزنک (آیزنک، ۱۹۷۶) و پرسش‌نامهٔ پرخاشگری (باس و پری، ۱۹۹۲) بود. تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار آماری SPSS نسخهٔ ۲۳ با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ بود.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، بازی‌درمانی مبتنی‌بر رابطهٔ والد-کودک به‌طور معناداری بر میزان اعتمادبه‌نفس و پرخاشگری کودکان با اختلال کاستی توجه همراه با بیش‌فعالی تأثیر داشت؛ به‌طوری‌که در گروه آزمایش باعث افزایش معنادار اعتمادبه‌نفس (۰٫۰۰۱>p) و کاهش معنادار پرخاشگری (۰٫۰۰۱>p) شد. ضریب تأثیر اعتمادبه‌نفس و پرخاشگری به‌ترتیب ۰٫۸۰۴ و ۰٫۹۱۷ به‌دست آمد که نشان از تأثیر بسیار زیاد بازی‌درمانی مبتنی‌بر رابطهٔ والد-کودک بر افزایش اعتمادبه‌نفس و کاهش پرخاشگری کودکان با اختلال کاستی توجه همراه با بیش‌فعالی داشت.
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج پژوهش، بازی‌درمانی مبتنی‌بر رابطهٔ والد-کودک به‌عنوان روش مناسبی برای افزایش اعتمادبه‌نفس و کاهش پرخاشگری کودکان با اختلال کاستی توجه همراه با بیش‌فعالی پیشنهاد می‌شود.
واژه‌های کلیدی: بازی‌درمانی مبتنی‌بر رابطهٔ والد-کودک، اعتمادبه‌نفس، پرخاشگری، اختلال کاستی توجه/بیش‌فعالی
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
فهرست منابع
1. American Psychiatric Association Committee. Diagnostic and statistical manual of mental disorders, 5th ed: DSM–5. American Psychiatric Association; 2013, pp: 451–60.
2. Mohr–Jensen C, Steen–Jensen T, Bang–Schnack M, Thingvad H. What do primary and secondary school teachers know about adhd in children? findings from a systematic review and a representative, nationwide sample of danish teachers. J Atten Disord. 2019;23(3):206–19. [DOI]
3. Navab M, Dehghani A, Karbasi A. The effectiveness of compassion–based therapy on post traumatic growth in mothers of children with attention deficit/hyperactivity disorder. Quarterly Journal of Child Mental Health. 2019;6(1):239–50. [Persian] [DOI]
4. Musazadeh Moghaddam H, Akbar Arjmandnia A, Afrooz GA, Ghobari–Bonab B. Prospective memory based cognitive rehabilitation: active attention and memory in children with hyperactivity disorder. Archives of Rehabilitation. 2019;20(2):174–89. [Persian] [Article]
5. Parke EM, Becker ML, Graves SJ, Baily AR, Paul MG, Freeman AJ, et al. Social cognition in children with ADHD. J Atten Disord. 2021;25(4):519–29. [DOI]
6. Amanelahi PD, Shadfar A, Aslani PD. Effects of child–parent relationship therapy on maternal parenting stress and parental acceptance of primary school children. Quarterly Journal of Family and Research. 2019;15(4):103–20. [Persian] [Article]
7. Khodabakhshi Koolaee A, AbdolSattar S, Navidian A, Mosalanejad L. The effect of positive parenting program training in mothers of children with attention deficit hyperactivity on reducing children's externalizing behavior problems. Journal of Fundamentals of Mental Health. 2015;17(3):135–41. [Persian] [DOI]
8. Lubbers J, Rossman C. The effects of pediatric community simulation experience on the self-confidence and satisfaction of baccalaureate nursing students: a quasi–experimental study. Nurse Education Today. 2016;39:93–8. [DOI]
9. McCabe DE, Gilmartin MJ, Goldsamt LA. Student self–confidence with clinical nursing competencies in a high–dose simulation clinical teaching model. Journal of Nursing Education and Practice. 2016;6(8):52. [DOI]
10. Ebrahimi M. Analysis and investigation of the place of self–confidence in psychology. Scientific Quarterly of New Approaches in Islamic Studies. 2021;3(6):351–74. [Persian] [Article]
11. Clemes H, Bean R, Clark A. How to raise teenagers' self esteem. Alipour P. (Persian translator). Iran, Mashhad: Behnashr Pub; 2003.
12. Kooranian F, Khosravi AR, Esmaeeli H. The relationship between hardiness/ locus of control and burnout in nurses. Internal Medicine Today. 2008;14(1):58–66. [Persian] [Article]
13. Pepler DJ, Rubin KH. The development and treatment of childhood aggression. Hillsdale, NJ, US: Lawrence Erlbaum Associates, Inc; 1991.
14. Lochman JE, Powell NR, Whidby JM, FitzGerald DP. Aggression in children. In: Child and adolescent therapy: cognitive–behavioral procedures. 4th ed. New York, NY, US: The Guilford Press; 2012. pp: 27–60.
15. Botha J. Relational aggression: the voices of primary school learners. South African Journal of Education. 2014;34:1–7. [DOI]
16. Slavin R. Educational psychology: theory and practice. Seyed Mohammadi Y. (Persian translator). Tehran: Ravan Pub; 2006.
17. Mohammad Esmaeilbeygi H, Pirzadi H. The role of play therapy in improving problems of children with specific learning disorder. Exceptional Education Journal. 2017;5(148):37–46. [Persian] [Article]
18. van der Geest IM, van den Heuvel–Eibrink MM, Passchier J, van den Hoed–Heerschop C, Pieters R, Darlington ASE. Parenting stress as a mediator of parents' negative mood state and behavior problems in children with newly diagnosed cancer. Psychooncology. 2014;23(7):758–65. [DOI]
19. Graham S, Bollinger A, Olson CB, Aoust CD, Mccutchen D, Olinghouse N. Teaching elementary school students to be effective writers. Washington, DC: National Center for Education Evaluation and Regional Assistance, Institute of Education Sciences, U.S. Department of Education; 2012.
20. Hosseini SE. Effects of music therapy on aggression and hyperactivity symptoms and attention deficit in children with attention deficit–hyperactivity disorder. Psychological Models and Methods. 2018;8(30):41–52. [Persian] [Article]
21. Ranj Bakhsh M. Investigating the effectiveness of play therapy in parent–child relationship and emotional regulation of boys with attention deficit hyperactivity disorder. In: 3rd International Conference on Innovation and Research in Educational Sciences, Management and Psychology [Internet]. Tehran, Iran: Civilica; 2020. [Persian] [Article]
22. Malekzadeh E. Investigating the effect of play therapy based on parent–child relationship on reducing the aggression of mentally disabled male students in Isfahan city 95–96. In: National Conference and Festival of Children with Special Needs. Isfahan, Iran: Civilica; 2019. [Persian] [Article]
23. Conners CK. Conners' Rating Scales–Revised (CRS–R): technical manual. North Tonawanda, N.Y.: Multi–Health Systems; 2001.
24. Conners CK, Sitarenios G, Parker JD, Epstein JN. The Revised Conners' Parent Rating Scale (CPRS–R): factor structure, reliability, and criterion validity. J Abnorm Child Psychol. 1998;26(4):257–68. [DOI]
25. Shahaeian A, Shahim S, Bashash L, Yousefi F. Hanjaryabi, tahlil ameli va payaei forme kootah vizheye valedeyn meghyase daraje bandi Conners' baraye koodakane 6 ta 11 sale dar shahre Shiraz [Standardization, Factor analysis and reliability of the Conners' parent rating scales for 6 to 11 years old children in Shiraz]. Journal of Educational Psychology Studies. 2007;3(3):97–120. [Persian] [DOI]
26. Maleki M, Maleki F, Mirzayi S, Farasati R. Investigating the modelling of psychological wellbeing according to self–expression and self–efficiency in high school students of Imam Khomeini Relief committee. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication. 2016;6(Special):156–65.
27. Nazem Shirazi M. Constructing and validation a scale for measuring self–esteem and investigating its relationship with aggression and antisocial behaviors, socio–economic status and academic performance in male students of the first to third grades of secondary school in Ahvaz city [Thesis for M.Sc.]. [Ahvaz, Iran]: Science Faculty, Shahid Chamran University; 1997. [Persian] [Article]
28. Buss AH, Perry M. The Aggression Questionnaire. J Pers Soc Psychol. 1992;63(3):452–9. [DOI]
29. Samani S. Study of reliability and validity of the Buss and Perry's Aggression Questionnaire. Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology. 2008;13(4):359–65. [Persian] [Article]
30. Landreth GL, Bratton SC. Child parent relationship therapy: a 10-session filial therapy model. New York: Routledge; 2006.
31. Ashori M, Karimnezhad R. The effect of play therapy training with filial therapy model on behavioral problems of children and resiliency of deaf mothers. Positive Psychology Research. 2019;5(2):85-98. [Persian] [DOI]
32. Dabir M, Asadzadeh PD, Hatami PD. The effectiveness of administering child parent relationship therapy (based on landreth model) to mothers in reducing the behavioral problems of their school children. Quarterly Journal of Family and Research. 2020;17(1):83–102. [Persian] [Article]
33. Webb HJ, Thomas R, McGregor L, Avdagic E, Zimmer–Gembeck MJ. An evaluation of parent–child interaction therapy with and without motivational enhancement to reduce attrition. J Clin Child Adolesc Psychol. 2017;46(4):537–50. [DOI]
34. Cooper J, Brown T, Yu M lin. A retrospective narrative review of filial therapy as a school-based mental health intervention. International Journal of Play Therapy. 2020;29(2):86–95. [DOI]
35. Akhavan S, Abedi A, Jabalameli S. The effectiveness of play therapy based on parent–child relationship with a filial approach on emotional self–regulation of primary school children with sluggish cognitive tempo. Psychology of Exceptional Individuals. 2022;12(45):193–220. [Persian] [DOI]
36. Moses A. Child parent relationship therapy for parents of children with disruptive behavior [Ph.D. dissertation]. [Michigan, US]: Department of Psychology, Western Michigan University; 2012. [Article]
37. Landreth GL. Play therapy: the art of the relationship. 2nd ed. New York: Brunner–Routledge; 2012.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
