BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-3293-fa.html
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
3- استادیار گروه روانشناسی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، شهر قدس، ایران
4- استادیار گروه روانشناسی، واحد بندرگز، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرگز، ایران
چکیده
زمینه و هدف: از مسائل مهم درزمینهٔ روانشناسی تربیتی، عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان است. پژوهش حاضر باهدف مدل‌سازی روابط ساختاری سازگاری زناشویی والدین با عملکرد تحصیلی با میانجیگری سلامت عمومی در دانش‌آموزان دورۀ متوسطه انجام شد.
روش‌بررسی: روش این پژوهش از نوع تحلیلی‌همبستگی مبتنی‌بر روش مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعهٔ آماری را دانش‌آموزان دورهٔ متوسطۀ دوم در مدارس دولتی شهر بابل در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل دادند که به‌روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، ۲۹۰ نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها، مقیاس سازگاری زناشویی (اسپانیر، ۱۹۷۶) و پرسش‌نامهٔ سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، ۱۹۷۹) و برای سنجش عملکرد تحصیلی از نمرهٔ معدل نیم‌سال اول سال تحصیلی دانش‌آموزان استفاده شد. تحلیل داده‌ها در سطح معناداری ۰٫۰۵ با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل‌سازی معادلات ساختاری، در نرم‌افزارهای SPSS نسخهٔ ۲۳ و AMOS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، اثر مستقیم سازگاری زناشویی بر عملکرد تحصیلی (۰٫۲۴۱=β و ۰٫۰۲۸=p) و سلامت عمومی (۰٫۳۲۷-=β و ۰٫۰۴۱=p) و همچنین اثر مستقیم سلامت عمومی بر عملکرد تحصیلی (۰٫۵۷۰-=β و ۰٫۰۳۸=p) معنادار بود؛ ازطرفی اثر غیرمستقیم سازگاری زناشویی والدین بر عملکرد تحصیلی با میانجیگری سلامت عمومی معنادار بود (۰٫۰۰۱=p، ۰٫۵۷۰-=β) مقادیر شاخص‌های نکویی برازش حاکی‌از برازش مناسب مدل بود (۰٫۹۹۹GFI= و ۰٫۹۹۳AGFI= و ۰٫۹۹۷CFI= و ۲٫۶۷۵=X2/df و ۰٫۹۹۸NFI= و ۰٫۰۳۹RMSEA=).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش مشخص کرد، سازگاری زناشویی والدین با میانجیگری سلامت عمومی بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان تأثیر می‌گذارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
