مقدسی افشین، عباسی دره بیدی مریم، روشنی سجاد. تأثیر یک دوره برنامه بازتوانی 8 هفتهای بر کاهش درد و بهبود هدایت عصبی بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال. مجله مطالعات ناتوانی. 1392; 3 (2) :43-53
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-334-fa.html
چکیده: (11744 مشاهده)
هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره برنامه 8 هفته برنامه 8 هفتهای بر کاهش درد و بهبود هدایت عصبی بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال بود.روش بررسی: تعداد 15نفر از کارمندان بانکهای شهرستان ایلام مبتلا به سندرم تونل کارپال (با 18 مچ دست مبتلا) به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (9 مچ دست) و کنترل (9 مچ دست) تقسیم شدند. ابزار تحقیق شامل استفاده از فرم ثبت اطلاعات، مقیاس دیداری درد، تستهای بالینی فالن و تینل و الکترودیاگنوستیک بود. گروه تجربی، پروتکل بازتوانی طراحی شده را به صورت منظم طی 8 هفته انجام دادند. این پروتکل شامل در نظر گرفتن فواصل استراحت در بین ساعات کاری و انجام تمرینات کششی و تحرکبخشی و برنامه بازآموزی پوسچرال در نحوه استفاده صحیح از موس و صفحه کلید بود که نمونههای گروه تجربی به صورت منظم و روزانه، در طول ساعات کار و فعالیت طی 6 مرحلهی 10 دقیقهای و مجموعاً به مدت 60 دقیقه انجام دادند. در حالی که گروه کنترل در طول دوره بازتوانی تحت هیچگونه تدابیر درمانی قرار نگرفتند.یافتهها: نتایج نشان داد که در پس آزمون، در میزان درد حین فعالیت (001/0=P) و پارستزی (018/0=P)، گروه تجربی نسبت به کنترل کاهش معناداری بوجود آمده است. اما در میزان درد شبانه بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (126/0=P). همچنین در مورد پارامترهای هدایت عصبی، نتایج تفاوت معناداری را بین دو گروه در میزان سرعت هدایت حرکتی و حسی، ارتفاع موج حسی و حرکتی و زمان تأخیری موج حسی و حرکتی نشان داد (05/0P<).نتیجهگیری: بر اساس این یافتهها میتوان نتیجه گرفت که انجام 8 هفته پروتکلهای بازآموزی پوسچرال، انجام تمرینات کششی و تحرکبخشی همراه با در نظر گرفتن فواصل استراحت در بین زمان کاری، توسط کارمندان بانک مبتلا به سندرم تونل کارپال، تأثیر معناداری بر کاهش درد، کاهش پارستزی و بهبود هدایت عصبی دست آنان دارد.واژههای کلیدی: سندرم تونل کارپال، درد، پاراستزی، عصب مدیان، بازآموزی پوسچرال.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی