مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
2- واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
3- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
2- واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
3- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
چکیده: (38 مشاهده)
زمینه و هدف: پیشرفت تحصیلی موفقیتآمیز در طول دوره متوسطه، در دستیابی به مسیر رشد تحصیلی مثبت در سالهای آتی حیاتی است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شایستگی هیجانی-اجتماعی و درگیری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی بر اساس نقش واسطهای سازگاری تحصیلی انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش، تحلیلی از نوع همبستگی و مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل همه دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد در شش ماه دوم سال تحصیلی 1401-1402 بود که از این میان 383 نفر به شیوه خوشهای چند مرحلهای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند.گردآوری دادهها با استفاده از مقیاس درگیری تحصیلی (ریو، 2013)، پرسشنامه شایستگی هیجانی-اجتماعی (زو و ای، 2012) و سازگاری دانشآموزان (سینگ و سینها، 1993) انجام شد. جهت سنجش پیشرفت تحصیلی معدل دانشآموزان در امتحانات پایان ترم محاسبه و به عنوان شاخصی از پیشرفت تحصیلی آنان در نظر گرفته شد. تحلیل دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روش مدلسازی معادلات ساختاری در نرمافزارهای SPSS و AMOS صورت گرفت. سطح معناداری آزمونها، آلفای 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: بررسی ضرایب مسیر مستقیم نشان داد، درگیری تحصیلی (001/0>P؛ 19/0=β) و سازگاری تحصیلی (001/0>P؛ 21/0=β) دارای رابطه مستقیم معنادار با پیشرفت تحصیلی بودند. دیگر یافته پژوهش نشان داد اثر مستقیم شایستگی هیجانی-اجتماعی بر پیشرفت تحصیلی معنادار نبود (086/0=P؛ 09/0=β). ضرایب غیر مستقیم مشخص کرد، اثر غیرمستقیم شایستگی‌های هیجانی-اجتماعی (001/0>P؛ 21/0=β) و درگیری تحصیلی (002/0=P؛ 17/0=β) بر پیشرفت تحصیلی با نقش واسطهای سازگاری تحصیلی تحصیلی مثبت و معنادار بود. در نهایت شاخصهای برازش به دست آمده از مدل کلی با دادههای جمع آوری شده برازش مطلوب را دارا بودند (82/1=X2/df؛ 97/0=CFI؛ 96/0=GFI؛ 97/0=IFI؛ 04/0=RMSEA).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد شایستگی هیجانی-اجتماعی و درگیری تحصیلی به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق سازگاری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی مرتبط است. این نتایج میتواند به توسعه مداخلات آموزشی برای بهبود پیشرفت تحصیلی دانشآموزان کمک شایانی نماید.
روش بررسی: روش پژوهش، تحلیلی از نوع همبستگی و مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل همه دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بجنورد در شش ماه دوم سال تحصیلی 1401-1402 بود که از این میان 383 نفر به شیوه خوشهای چند مرحلهای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند.گردآوری دادهها با استفاده از مقیاس درگیری تحصیلی (ریو، 2013)، پرسشنامه شایستگی هیجانی-اجتماعی (زو و ای، 2012) و سازگاری دانشآموزان (سینگ و سینها، 1993) انجام شد. جهت سنجش پیشرفت تحصیلی معدل دانشآموزان در امتحانات پایان ترم محاسبه و به عنوان شاخصی از پیشرفت تحصیلی آنان در نظر گرفته شد. تحلیل دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روش مدلسازی معادلات ساختاری در نرمافزارهای SPSS و AMOS صورت گرفت. سطح معناداری آزمونها، آلفای 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: بررسی ضرایب مسیر مستقیم نشان داد، درگیری تحصیلی (001/0>P؛ 19/0=β) و سازگاری تحصیلی (001/0>P؛ 21/0=β) دارای رابطه مستقیم معنادار با پیشرفت تحصیلی بودند. دیگر یافته پژوهش نشان داد اثر مستقیم شایستگی هیجانی-اجتماعی بر پیشرفت تحصیلی معنادار نبود (086/0=P؛ 09/0=β). ضرایب غیر مستقیم مشخص کرد، اثر غیرمستقیم شایستگی‌های هیجانی-اجتماعی (001/0>P؛ 21/0=β) و درگیری تحصیلی (002/0=P؛ 17/0=β) بر پیشرفت تحصیلی با نقش واسطهای سازگاری تحصیلی تحصیلی مثبت و معنادار بود. در نهایت شاخصهای برازش به دست آمده از مدل کلی با دادههای جمع آوری شده برازش مطلوب را دارا بودند (82/1=X2/df؛ 97/0=CFI؛ 96/0=GFI؛ 97/0=IFI؛ 04/0=RMSEA).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد شایستگی هیجانی-اجتماعی و درگیری تحصیلی به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق سازگاری تحصیلی با پیشرفت تحصیلی مرتبط است. این نتایج میتواند به توسعه مداخلات آموزشی برای بهبود پیشرفت تحصیلی دانشآموزان کمک شایانی نماید.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
