مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: یکی از راه‌هایی که در بهبود مشکلات عصب شناختی و ارتباط فردی و بین فردی ناشی از محرومیتهای عاطفی و محیطی کودکان ساکن در شبه خانواده‌ها موثر است، تقویت کنش اجرایی است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مداخله موسیقی درمانگری عصب شناختی بر کنش های اجرایی کودکان 7 تا 12 سال بد‌سرپرست و بی‌سرپرست شهر تهران انجام گردید.
روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که 32 دانش‌آموز 7 تا 12 ساله داوطلب واجد شرایط از دو مرکز نگهداری کودکان بد و بی‌سرپرست دختر و پسر شهر تهران با روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و با روش جایگزینی تصادفی به تعداد مساوی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. مداخله موسیقی درمانگری مبتنی بر آموزش موسیقیایی کنش اجرایی مایکل تات (2005) با همکاری یک متخصص موسیقی طراحی و پس از محاسبه اعتبار درونی برنامه، 20 جلسه برنامه موسیقیایی به صورت هر هفته دو جلسه 45 دقیقه‌ای به مدت ۳ ماه در مرکز نگهداری کودکان برای گروه آزمایش برگزار شد. برای ارزیابی کنش اجرایی، از آزمون مرتب کردن کارت‌های ویسکانسین رایانه‌ای برگ و همکاران(1984) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر از طریق نرم افزار SPSS نسخه 25 و در سطح معناداری 05/0 صورت گرفت.
یافته‌ها: تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که مداخله موسیقی درمانگری عصب‌شناختی موجب تغییر روند معنادار در تعداد پاسخ‌های درست (۰٫۰۰1>p) کودکان گروه آزمایش شد. همچنین، این مداخله منجر به معنی‌داری در روند تعداد خطای درجاماندگی کودکان (۰٫۰۰2=p) گردید.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد مداخله موسیقی عصب‌شناختی برکنش اجرایی تأثیر معناداری داشت. این مداخله می‌تواند در مراکز نگهداری کودکان بد و بی‌سرپرست کاربرد موثری داشته باشد.