مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SUMS.REC.1401.089
1- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
2- روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز ، ایران
2- روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز ، ایران
چکیده: (54 مشاهده)
زمینه و هدف: تمایل به طلاق زمینه‌ساز فروپاشی یکی از بنیادی‌ترین ساختارهای جامعه یعنی خانواده است. پیامدهای طلاق ممکن است موجب پدید‌آیی انواع اختلالات روانی - هیجانی و جسمی در ابعاد گوناگون فردی و اجتماعی شود. بنابراین پژوهش حاضر باهدف پیش‌بینی میل به طلاق بر اساس سرخوردگی زناشویی، تمایزیافتگی خود، رضایت جنسی و ذهنآگاهی در زوجین متقاضی طلاق در شهر شیراز انجام شده است.
روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود که در قالب رگرسیون تجزیه‌وتحلیل شد. جامعه مورد پژوهش کلیه زوجین متقاضی طلاق ارجاع داده شده به سامانه تصمیم (دفتر کاهش طلاق) در سال ۱۴۰۰ بود که از میان آن‌ها تعداد ۲۱۳ زوج (۴۲۶ نفر) به‌عنوان نمونه و با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل مقیاس میل به طلاق (DTS) مقیاس سرخوردگی زناشویی (MDS)، مقیاس تمایزیافتگی خود DSI-SF))، مقیاس رضایت جنسی (ISS) و مقیاس ذهنآگاهی (MAAS) بود. داده‌های حاصل در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم‌افزار SPSS-26 تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد هر چهار متغیر پیش بین سرخوردگی زناشویی، تمایزیافتگی خود، رضایت جنسی و ذهنآگاهی در پیش‌بینی متغیر ملاک سهیم هستند (p<0/0001). و بیشترین قدرت پیش‌بینی‌کنندگی به ترتیب متعلق به متغیر سرخوردگی زناشویی، رضایت جنسی، ذهنآگاهی و تمایزیافتگی خود است.
نتیجه گیری: در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد توجه به متغیرهای سرخوردگی زناشویی، رضایت جنسی، ذهنآگاهی و تمایز خود در گرایش زوجین به طلاق دارای اهمیت زیادی است و می‌توان از این یافتهها در فرایندهای زوج‌درمانی و کاهش آمار طلاق استفاده نمود.
روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود که در قالب رگرسیون تجزیه‌وتحلیل شد. جامعه مورد پژوهش کلیه زوجین متقاضی طلاق ارجاع داده شده به سامانه تصمیم (دفتر کاهش طلاق) در سال ۱۴۰۰ بود که از میان آن‌ها تعداد ۲۱۳ زوج (۴۲۶ نفر) به‌عنوان نمونه و با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل مقیاس میل به طلاق (DTS) مقیاس سرخوردگی زناشویی (MDS)، مقیاس تمایزیافتگی خود DSI-SF))، مقیاس رضایت جنسی (ISS) و مقیاس ذهنآگاهی (MAAS) بود. داده‌های حاصل در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم‌افزار SPSS-26 تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد هر چهار متغیر پیش بین سرخوردگی زناشویی، تمایزیافتگی خود، رضایت جنسی و ذهنآگاهی در پیش‌بینی متغیر ملاک سهیم هستند (p<0/0001). و بیشترین قدرت پیش‌بینی‌کنندگی به ترتیب متعلق به متغیر سرخوردگی زناشویی، رضایت جنسی، ذهنآگاهی و تمایزیافتگی خود است.
نتیجه گیری: در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد توجه به متغیرهای سرخوردگی زناشویی، رضایت جنسی، ذهنآگاهی و تمایز خود در گرایش زوجین به طلاق دارای اهمیت زیادی است و می‌توان از این یافتهها در فرایندهای زوج‌درمانی و کاهش آمار طلاق استفاده نمود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
