تعطیلات نوروز ۱۴۰۴-ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات و همچنین تبریک فرارسیدن بهار و شروع سال جدید، به اطلاع می‌رساند این نشریه از تاریخ ۲۸ اسفندماه ۱۴۰۳ لغایت ۱۵ فروردین ۱۴۰۴ تعطیل می باشد.
مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
سارا غلام نژاد1 
، بهرام میرزائیان*1 ، اصغر نوروزی1
، بهرام میرزائیان*1 ، اصغر نوروزی1
1- دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (226 مشاهده)
زمینه و هدف: خشونت با زنان، در تاریخ زندگی بشر، امری جهانی بوده است. خشونت به معنای قدرت و نیرویی که یک فرد یا یک گروه اجتماعی بر فرد یا گروه اجتماعی دیگری اعمال می‌کند تا او را به تسلیم از خود وادارد و یا از او چیزی را برخلاف اراده‌اش بگیرد اطلاق می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مقابله درمانی بر تاب‌آوری و خودکارآمدی زنان قربانی خشونت خانگی بود.
روش بررسی: روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با مرحله پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان 20 الی 45 ساله قربانی خشونت خانگی بود که به مراکز اورژانس شهرستان بابلسر از تاریخ 20 آذر تا 20 اسفند سال 1402 مراجعه کرده بودند. از میان آنها 32 نفر داوطلب واجد شرایط با توجه به ملاک‌های ورود به پژوهش توسط روش نمونهگیری دردسترس وارد مطالعه شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 16 نفر). اعضای گروه آزمایش در معرض 8 جلسه مقابله درمانی گروهی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکردند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از پرسشنامه تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) جمع‌آوری و به وسیله تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که، اثر مقابله درمانی بر تاب‌آوری (001/0>p) و خودکارآمدی (001/0>p)) معنادار بوده و در دوره‌پیگیری سه ماهه نیز اثر خود را حفظ کردند.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد مقابله درمانی در کاهش مشکلات هیجانی زنان قربانی خشونت خانگی موثر است.
روش بررسی: روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با مرحله پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان 20 الی 45 ساله قربانی خشونت خانگی بود که به مراکز اورژانس شهرستان بابلسر از تاریخ 20 آذر تا 20 اسفند سال 1402 مراجعه کرده بودند. از میان آنها 32 نفر داوطلب واجد شرایط با توجه به ملاک‌های ورود به پژوهش توسط روش نمونهگیری دردسترس وارد مطالعه شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 16 نفر). اعضای گروه آزمایش در معرض 8 جلسه مقابله درمانی گروهی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکردند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از پرسشنامه تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) جمع‌آوری و به وسیله تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که، اثر مقابله درمانی بر تاب‌آوری (001/0>p) و خودکارآمدی (001/0>p)) معنادار بوده و در دوره‌پیگیری سه ماهه نیز اثر خود را حفظ کردند.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد مقابله درمانی در کاهش مشکلات هیجانی زنان قربانی خشونت خانگی موثر است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
