مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

هدف: آفازی بروکا یکی از انواع آفازی‌های ناروان بوده و تولید غیر‌دقیق صداهای گفتاری از ویژگی‌های اصلی آن است. الگوهای آکوستیک گفتار در بیماران مبتلا به آفازی بروکا نقایصی را در زمینهٔ کنترل حرکتی در این بیماران نشان می‌دهد. این نقایص شامل مشکلات در زمان‌بندی و هماهنگی حرکات تولیدی و کنترل حنجره‌ای است. در این مطالعه پارامتر زمان‌بندی گفتار در افراد مبتلا به آفازی بروکای خفیف تا متوسط، به کمک متغیر آکوستیک دیرش صدای /m/، با هدف تعیین ماهیت کنترل حرکتی و ماهیت خطاها در این بیماران بررسی شد.

روش‌بررسی: این یک نوع مطالعهٔ مقطعی مورد- شاهدی بود. افراد مطالعه‌شده شامل ۱۳ بیمار مبتلا به آفازی بروکای خفیف تا متوسط و ۱۳ فرد طبیعی بودند. پس از قرارگیری آزمودنی در محیط مناسب سیگنال‌های آکوستیک مربوط به کلمات هدف جمع‌آوری و ضبط شد. پس از ضبط داده‌ها با استفاده از نرم افزار PRAAT، اسپکتروگرام هر کلمه به‌منظور تعیین دیرش زمزمهٔ خیشومی به‌دقت بررسی شده و آزمون تی زوجی برای مقایسهٔ دیرش زمزمه خیشومی بین دو گروه استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج حاصل ازاین مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به آفازی بروکای خفیف تا متوسط در مقایسه با افراد طبیعی، دیرش زمزمهٔ خیشومی طولانی‌تری دارند و تفاوت بین دو گروه معنادار بود (۰٫۰۰۱>p).

نتیجه‌گیری: افزایش دیرش زمزمهٔ خیشومی در افراد مبتلا به آفازی بروکای خفیف تا متوسط نشان داد خطاهای گفتاری در این بیماران می‌تواند در نتیجهٔ نقص در یکپارچه‌سازی، زمان‌بندی حرکات و اجرای تولیدی برای تولید سگمنت هدف باشد. بنابراین شناخت ماهیت خطاها و مکانیسم‌های مؤثر در ایجاد خطاها در این گروه از بیماران، این امکان را فراهم می‌سازد تا با‌توجه به نتایج ارزیابی‌های دقیق‌تر، استراتژی‌های درمانی مناسب‌تری طرح‌ریزی شود.