BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-400-fa.html
، باقر غباری بناب2 ، اکرم حسنی1 ، محمد قاسمی سیانی3
2- دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
3- کارشناس ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی بخشایش‌گری بر میزان کنترل درونی و بیرونی خشم در زنان مطلقهٔ شهر اصفهان، انجام گرفته است.
روش‌بررسی: جامعهٔ آماری پژوهش حاضر شامل زنانی بود که در سال ۹۲ در شهر اصفهان از همسران خود طلاق گرفته بودند. به‌منظور انجام این پژوهش، ۳۰ زن مطلقه در شهر اصفهان، به شیوهٔ نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. طرح پژوهش حاضر از نوع آزمایشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و تقسیم تصادفی بود. مداخلات مربوط به آموزش گروهی بخشودگی بر روی گروه آزمایش صورت پذیرفت. ابزار استفاده‌شده در این پژوهش، پرسشنامهٔ خشم صفت- حالت اسپیلبرگر (STAXI-2) بوده است. داده‌های به‌دست‌آمده با روش آماری تحلیل کواریانس تجزیه‌و‌تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل در مؤلفه‌های بررسی‌شده وجود داشت، بدین‌معنا که آموزش گروهی بخشایش‌گری منجر به افزایش میزان کنترل درونی و بیرونی خشم زنان مطلقه گردیده است (۰٫۰۵>p).
نتیجه‌گیری: زنان پس از متارکه با همسران خود دچار آسیب‌های روحی درون و برون‌سازی شدهٔ متنوعی می‌گردند. یکی از مشکلات برون‌سازی شده‌ای که برای این طیف از افراد به وجود می‌آید خشم است؛ لذا آموزش گروهی بخشودگی می‌تواند به‌عنوان گامی در جهت افزایش کنترل درونی و بیرونی خشم این افراد باشد. بدیهی است، هر چقدر میزان کنترل درونی و بیرونی خشم این افراد افزایش یابد آنان بهتر می‌توانند به فرآیند زندگی طبیعی همراه با آرامش خویش ادامه دهند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
