مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: عملکرد حافظۀ فعال واج‌شناختی در افراد دارای لکنت و افراد بدون لکنت متفاوت است. تکلیف تکرار ناکلمه، یک آزمون رایج و مناسب برای بررسی مدار واج‌شناختی حافظۀ فعال است. پژوهش حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مداخلۀ تکرار ناکلمه بر کاهش شدت لکنت کودکان دبستانی انجام شد.
روش بررسی: مطالعۀ حاضر از نوع مداخله‌ای و یک مطالعۀ مورد منفرد بود که بر روی پنج کودک دارای لکنت انجام شد. نمونه‌ها از مراکز گفتاردرمانی و بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. پس از تعیین موقعیت خط پایه و ارزیابی‌های اولیه، کودکان وارد برنامۀ مداخله شدند و طی هجده جلسه مداخله، برنامۀ آموزشی تکرار ناکلمه را به‌صورت انفرادی دریافت کردند و هم‌زمان ارزیابی‌های مستمر در طول مطالعه انجام شد و در پایان مطالعه، مجدداً ارزیابی‌ها و اندازه‌گیری شدت لکنت تکرار شد. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل دیداری و اندازۀ اثر Cohen's d استفاده شد.
یافته‌ها: تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که به‌دنبال مداخله، تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای به‌صورت کاهش درصد هجاهای لکنت‌شده و کاهش شدت لکنت در شرکت‌کنندگان مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعۀ حاضر نشان‌دهندۀ تأثیر مداخلۀ تکرار ناکلمه از نظر آماری بر کاهش میزان شدت لکنت در کودکان موردمطالعه است و شواهد اولیه‌ای را به‌منظور استفاده از مداخلۀ تکرار ناکلمه به‌عنوان یک روش درمانی مکمل در کنار سایر روش‌های درمانی برای درمان کودکان مبتلا به لکنت فراهم می‌آورد .با این حال معناداری این کاهش شدت لکنت از نظر بالینی شایستۀ بحث است.