مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: نظریهٔ ذهن یعنی توانایی درک نیّات، احساسات، خواسته‌ها و باورهای خود و دیگران و درک اینکه حالات ذهنی دیگران متفاوت از حالات ذهنی خود فرد است. تصویربدنی نیز به‌صورت برداشت ذهنی فرد از بدن خویش تعریف می‌شود. پژوهش حاضر باهدف بررسی و مقایسهٔ نظریهٔ ذهن و تصویربدنی افراد معلول جسمی و حرکتی و افراد عادی انجام گرفته است. 
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع علی‌مقایسه‌ای بود. جامعهٔ آماری را تمامی معلولان جسمی‌حرکتی شهرستان سلماس تشکیل دادند. باکمک جدول مورگان ۴۴ نفر معلول باشدت معلولیت شدید و خیلی‌شدید، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونهٔ ۴۴ نفری از افراد عادی نیز به‌تفکیک جنسیت با آنان همتا شدند. ابزار شامل: آزمون ذهن‌خوانی ازطریق چشم‌ها (بارون‌کوهن) و پرسشنامهٔ تصویر بدن لیتلتون بود. تحلیل داده‌ها، بااستفاده از روش‌های آماری تی‌تست دو گروه مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره انجام گرفت. 
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین نظریهٔ ذهن معلولان جسمی‌حرکتی و افراد عادی تفاوت معناداری وجود دارد (۰٫۰۵>p). به‌عبارتی افراد معلول درمقایسه با افراد عادی توانایی نظریهٔ ذهن کمتری دارند؛ همچنین نتایج نشان داد بین تصویربدنی افراد معلول و سالم تفاوت معناداری مشاهده می‌شود و افراد معلول تصویربدنی منفی‌تری درقبال بدنشان دارند.
نتیجه‌گیری: نقص جسمانی می‌تواند نشان‌دهندهٔ کاهش توانایی نظریهٔ ذهن باشد و بر تصویرذهنی از بدن نگرش منفی ایجاد کند و بر باورها، افکار و برداشت‌های فرد تأثیر گذارد.