BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-674-fa.html
چکیده
زمینه و هدف: مولتیپل‌اسکلروزیس از بیماری‌های نورولوژیک مزمن و شایع است که با مشکل‌های روان‌شناختی ازجمله تاب‌آوری کم و نشخوارذهنی همراه است. این امر لزوم مداخلات روان‌شناختی را در این بیماران ضروری می‌سازد؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی‌رفتاری بر تاب‌آوری و نشخوار ذهنی بیماران مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس انجام گرفت.
روش‌بررسی: پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعهٔ آماری را تمامی اعضای انجمن بیماران مولتیپل‌اسکلروزیس شهرستان ارومیه تشکیل دادند. ۳۰ نفر به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس و داوطلبانه از بین جامعهٔ آماری انتخاب‌شده و به‌تصادف در دو گروه ۱۵نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند و به پرسشنامه‌های تاب‌آوری CD-RISC و نشخوارذهنی RRS پاسخ دادند. گروه آزمایش به‌مدت ۱۳جلسهٔ یک‌ونیم ساعته درمان شناختی‌رفتاری را تجربه کردند. سپس هر دو گروه بعد از اتمام جلسات و یک‌ماه بعد مجدداً به پرسشنامه‌های تاب‌آوری و نشخوارذهنی پاسخ دادند. داده‌های پژوهش به‌کمک روش‌های توصیفی و استنباطی آنالیز کواریانس، تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که بعداز مداخله بین گروه آزمایش و کنترل در میزان افزایش تاب‌آوری و کاهش نشخوار ذهنی تفاوت معناداری وجود دارد (۰٫۰۰۱>p) و بعد از یک‌ماه نیز این تأثیرات پایدار بودند (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: درمان شناختی‌رفتاری روشی اثربخش برای افزایش تاب‌آوری و کاهش نشخوار ذهنی بیماران مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
