BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-676-fa.html
2- گروه روانشناسی دانشگاه گیلان
زمینه و هدف: داشتن فرزند، یکی از نقاط قوت روابط زن و شوهر است. با‌وجوداین، حضور کودک دچار ناتوانی یا بیمار، برای والدین و به‌خصوص مادران بسیار تنش‌زا است. تحقیق حاضر، با هدف بررسی تأثیر آموزش مثبت‌نگری اسلامی در کاهش احساس خشم و رضایت از زندگی مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه انجام گرفت.
روش‌بررسی: این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با گروه ناهمسان و پیش‌آزمون-پس‌آزمون بود. جامعهٔ مطالعه‌شده را مادران با کودکان با نیازهای ویژهٔ شهر رودسر تشکیل داد. نمونه‌گیری به‌صورت داوطلبانه صورت گرفت، سپس ۳۰ نفر نمونه‌گیری‌شده، به‌تصادف به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به‌مدت چندجلسه تحت آموزش مثبت‌نگری اسلامی قرار گرفتند در‌حالی‌که گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. ابزار پژوهش، پرسشنامهٔ خشم و رضایت از زندگی بود. داده‌های حاصل با استفاده از تحلیل کواریانس و نرم‌افزار آماری SPSS نسخهٔ ۱۸ تجزیه‌و‌تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان احساس خشم و رضایت از زندگی مادران در مرحلهٔ قبل از مداخله و بعد از مداخله اختلاف معناداری دارد (۰٫۰۰۱>p). همچنین در متغیرهای احساس خشم و رضایت از زندگی مادران، بین گروه مداخله و گروه کنترل، اختلاف معنادار بود (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به ثمربخش بودن آموزش مثبت‌نگری اسلامی بر کاهش احساس خشم و افزایش رضایت از زندگی، آموزش این منابع در راستای مقابله با فشار روانی مادران کودکان با نیازهای ویژه پیشنهاد می‌گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
