BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-699-fa.html
، هوشنگ طالبی2 ، احمد عابدی2 ، غلام رضا منشئی1 ، احمدعلی فروغی1
2- دانشگاه اصفهان
زمینه و هدف: بررسی اثربخشی آموزش برنامهٔ شناختی‌رفتاری مارتین بر کاهش ناتوان‌کنندهٔ رفتارهای انگیزشی و خودناتوانی یادگیری و ناتوانی در ابراز اشتیاق تحصیلی بود.
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع آزمایشی بود. تحقیق شامل دو گروه آزمایش و کنترل و اجرای سه مرحلهٔ پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعهٔ آماری را، تمامی دانش‌آموزان دختر دبیرستان‌های شهر تهران در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ تشکیل دادند. از بین دانش‌آموزانی که در مقیاس انگیزه و اشتیاق مارتین نمرهٔ کمتری گرفتند و اختلال رشدی‌عصبی (یادگیری‌ارتباطی) داشتند، به‌شیوهٔ نمونه‌گیری تصافی، ۴۴نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل (هر گروه ۲۲ نفر) قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، برنامهٔ شناختی‌رفتاری مارتین در ۱۶ جلسهٔ ۶۰ دقیقه‌ای، به‌صورت یکبار در هفته اجرا شد.
یافته‌ها: در بررسی اثربخشی برنامهٔ شناختی‌رفتاری مارتین، برای اندازه‌های تکراری، از روش تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که در حیطهٔ عوامل ناتوانی‌کنندهٔ رفتار (۰٫۰۰۳=p) و ناتوان در ابراز اشتیاق تحصیلی، (۰٫۰۰۱>p)، میانگین نمرات در سه زمان و بین دو گروه آزمایش و کنترل، معنادار بود. در متغیر خودناتوان‌سازی، درطول زمان، در هر دو گروه، اختلاف میانگین نمرات معنادار نبود؛ ولی بین دو گروه، در طول زمان، اختلاف معناداری مشاهده شد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج پژوهش، مداخلهٔ آموزش برنامهٔ شناختی‌رفتاری مارتین، تأثیرگذاراست. ازاین‌رو به‌تمامی افراد فعّال در حیطهٔ روانشناسی (روان‌شناسان، مشاوران و ...)، توصیه می‌شود که از این روش به‌عنوان یک روش درمانی، در راستای کاهش ناتوان‌کنندهٔ رفتارهای انگیزشی و خودناتوانی یادگیری، استفاده کنند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
