چکیده
زمینه و هدف: این پژوهش درزمینهٔ بهکارگیری برنامهٔ یادگیری مستقل بومی در نظام آموزشی کشور با هدف بررسی و مقایسهٔ تأثیر برنامهٔ یادگیری مستقل بومی و برنامهٔ یادگیری خودتنظیمی پینتریچ بر اضطراب امتحان در دانشآموزان دختر دبیرستانهای شهر تهران انجام گرفت.
روشبررسی: روش این پژوهش نیمهآزمایشی و کاربردی بود و بهصورت سه گروه (دو گروه آزمایش و یکگروه کنترل)، بر روی ۴۵ نفر از دانشآموزان انجام گرفت. جامعهٔ آماری را دانشآموزان دختر دبیرستانهای شهر تهران در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ تشکیل دادند. روش نمونهگیری، خوشهای چندمرحلهای بود که ۴۵ دانشآموز بهشیوهٔ تصادفی انتخاب شده و در سه گروه ۱۵نفری قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامهٔ اضطراب امتحان ساراسون و پرسشنامهٔ راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و پرسشنامهٔ استاندارد راهبردهای یادگیری کرمی بود. متغیرهای مداخله در این پژوهش دو روش یادگیری مستقل بومی و یادگیری خودتنظیمی پینتریچ بود. بهمنظور توصیف متغیرهای پژوهش از شاخصهای میانگین و انحراف معیار و برای بررسی نرمالیتی نمرات اضطراب پیشآزمون و پسآزمون، از آزمون کلموگروفاسمیرنوف استفاده شد. همچنین تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس با آزمونهای تعقیبی دانت و بونفرنی و نیز نرمافزار آماری SPSS ویرایش ۲۰ جهت تحلیل دادهها بهکار گرفته شد. سطح معناداری برای تمامی آزمونها ۰٫۰۵ بود.
یافتهها: نتیجهٔ حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد اختلاف آماری معناداری در میانگین نمرات اضطراب پسآزمون سه گروه مداخله یافت شد (۰٫۰۰۱>p). نتایج آزمون بونفرونی نیز مشخص کرد اختلاف آماری معنادار مشاهدهشده در میانگین نمرات پسآزمون در سه گروه با یکدیگر تفاوت داشتند. این تفاوت به این صورت بود که میانگین نمرات اضطراب پسآزمون از کم به زیاد بهترتیب در یادگیری مستقل بومی و یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و گروه کنترل بود.
نتیجهگیری: برنامهٔ یادگیری مستقل بومی درمقایسه با یادگیری خودتنظیمی پینتریچ تأثیر بیشتری بر کاهش اضطراب امتحان دانشآموزان داشته و میتوان از این برنامه در راستای کاهش اضطراب امتحان دانشآموزان استفاده کرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |