مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: وﺟﻮد ﻛﻮدک استثنایی، ﺳﻼﻣﺖ جسمی و روانی ﻣﺎدر را ﺗﻬﺪﻳﺪ میﻛﻨﺪ. این امر ممکن است کیفیت زندگی مادر و کودک را تحت‌تأثیر قرار دهد. بنابراین هدفِ تحقیق حاضر که در شهرستان ارومیه انجام شد، پیش‌بینی استرس والدگری بر اساس معنای زندگی و تاب‌آوری مادرانی بود که کودکانی با ناتوانی هوشی دارند.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر توصیفی از ﻧﻮع هم‌بستگی است. جامعۀ آﻣﺎری اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ مادران همۀ کودکان مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی شهر ارومیه در سال تحصیلی ۱۳۹۵-۱۳۹۴ به تعداد ۶۴۵ نفر بود که ۲۰۸ مادر به‌شیوۀ نمونه‌گیریِ دردسترس از چهار مدرسه انتخاب شدند. اﺑﺰار اﻧﺪازه‌گیری، پرسش‌نامهﻫﺎی معنای زندگی کرامباف و ماهولیک، تنش والدینی آبیدین و تاب‌آوری کانر و دیویدسون بود. برای تحلیل داده‌ها از روش رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد.
یافته‌ها: ضرایب معنای زندگی (۰٫۰۰۱>p) و تاب‌آوری (۰٫۰۰۴=p) هر دو معنادار بود؛ بنابراین این دو متغیر توانستند متغیرهای پیش‌بین برای استرس والدگری باشند. همچنین مقدار ضریب تعیین برابر ۰٫۷۱۴ به دست آمده است که نشان می‌دهد حدود ۷۲درصد از تغییرات استرس والدگری به‌وسیلۀ دو متغیر معنای زندگی و تاب‌آوری تبیین می‌شود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده نتیجه گرفته شد که هرقدر معنای زندگی و تاب‌آوری مادران‌ کودکان با ناتوانی‌های ذهنی بیشتر باشد، میزان استرس والدگری آن‌ها کاهش می‌یابد.