مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: ازدواج رابطه‌ای انسانی، پیچیده، ظریف و پویاست و از ویژگی‌های خاصی برخوردار است. در جوامع امروز، زندگی انسانها در تمامی ابعاد دستخوش تغییرات سریع و شگرفی است. ازدواج و زندگی زناشویی نیز از این قاعده مستثنی نیست. بروز اختلافات و عدم تفاهم در خانواده امری شایع است و هیچ خانواده‌ای از این امر مستثنی نیست. گاهی این اتفاقات به تعارض‌های شدید منجر می‌شود، لیکن پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطهٔ منبع کنترل و خودکارآمدی با تعارضات زناشویی در دانشجویان انجام گرفت. 
روش‌بررسی: مطالعهٔ حاضر پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود که بر روی ۱۰۲ دانشجوی متأهل که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، بر‌اساس ملاک‌های تشخیصی DSM-V انتخاب و با استفاده از پرسشنامه‌های تعارضات زناشویی ثنایی و براتی، منبع کنترل راتر و خودکارآمدی شرر اجرا شد. برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده استفاده گردید. 
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش، نشان داد که بین منبع کنترل و تعارضات زناشویی دانشجویی رابطهٔ معناداری وجود ندارد و بین میزان خودکارآمدی دانشجویان مطالعه‌شده و تعارضات زناشویی آنان رابطهٔ منفی و معنادار وجود دارد (۰٫۰۰۱>p و ۰٫۳۶۹-=r). 
نتیجه‌گیری: مطابق با نتایج این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که افزایش خودکارآمدی باعث کاهش تعارضات زناشویی می‌شود و از طرفی دیگر کاهش خودکارآمدی سبب کاهش انگیزه و ناامیدی در افراد شده و آن‌ها در مقابل مسائل و مشکلات زناشویی دچار ناکامی می‌شوند. این افراد احساس کنترل کمتری بر رفتار وحوادث زندگیشان دارند که این امر باعث افزایش تعارضات زناشویی می‌گردد.