زمینه و هدف: مالتیپلاسکلروزیس و اختلالات ارتباطی ناشیاز آن منجربه محدودیتهای متعدد در زندگی روزمره میشود. هدف از این پژوهش بررسی مشخصههای گفتاری آسیبدیده در بیماران مبتلا به مالتیپلاسکلروزیس همراه با گفتار فلجی شهر اهواز و میزان استفادهٔ آنها از خدمات گفتاردرمانی است.
روشبررسی: این مطالعه بهصورت مقطعی روی ۱۰۲ نفر از بیماران مبتلا به مالتیپلاسکلروزیس تکزبانهٔ شهر اهواز با استفاده از ارزیابیهای ادارکی توسط آسیبشناس گفتار و زبان انجام شد. همچنین اطلاعات مربوط به میزان استفاده از خدمات گفتاردرمانی با مراجعه به کیلینکهای گفتاردرمانی دانشگاه علومپزشکی اهواز و پرسش از بیماران ثبت شد. تحلیل اطلاعات در این پژوهش از طریق آمار توصیفیتحلیلی ازجمله آزمون کایاسکوئر، تی دو نمونهٔ مستقل، جداول میانگین و انحراف معیار با استفاد از نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت.
یافتهها: باتوجه به نتایج، خشونت صدا (۹۴٫۶درصد)، لرزش صوتی (۷۵درصد)، صوت همراه با تلاش و تقلا (۷۳٫۲درصد)، حرکات متناوب کند و نامنظم (۶۹٫۹درصد)، یکنواختی بلندی (۶۰٫۷درصد) و تولید نادقیق همخوانها (۵۱٫۸درصد) بیشترین علائم گفتاری مشاهدهشده در این افراد بوده است. از تعداد ۱۰۲ نفر بیمار بررسیشده ۳٫۹درصد از آنها از خدمات گفتاردرمانی استفاده میکردند.
نتیجهگیری: طبق مشخصههای گفتاری که در این بیماران آسیبدیده وجود داشت، بروز مشکلات گفتاری بهترتیب بیشتر درحوزهٔ آواسازی، تولید، ویژگیهای زبر زنجیری و تشدید بهدلیل بدعملکردی حنجره، فقدان حرکات ظریف حنجرهای، حرکات آهسته و نادقیق زبان، اختلال در عملکرد مخچه و نقص در کنترل تنفسی بوده است. همچنین نتایج نشان داد میزان درخورتوجهی از بیماران مبتلا به مالتیپلاسکلروزیس (۹۶٫۱درصد) از خدمات مناسب برای مشکلات ارتباطی خود بهرهمند نمیشوند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |