BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-792-fa.html
، سحر هاشم زهی2 ، بهزاد ریگی کوته3
2- دانشگاه سیستان‌وبلوچستان
3- مربی، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
چکیده
زمینه و هدف: تالاسمی‌ماژور از بیماری‌های بسیار شایع ژنتیکی و مزمن در جهان و در کشور ایران است. تالاسمی مانند هر بیماری مزمن دیگر، از جنبه‌های جسمی و آثار جانبی درازمدت، بر اکثر ارگان‌های بدن تأثیر گذاشته و همچنین دارای تأثیرات روان‌شناختی نیز است؛ بنابراین پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان شناختی‌رفتاری بر مؤلفه‌های اضطراب بیماران به تالاسمی نوع ماژور انجام شد.
روش‌بررسی: طرح پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون‌پس‌آزمون، با گروه کنترل بود. برای انجام پژوهش ابتدا از میان بیماران زن مبتلا به تالاسمی‌ماژور مراجعه‌کننده به بیمارستان علی‌اصغر شهرستان زاهدان، تعداد ۲۴ بیمار به‌شیوهٔ هدفمند انتخاب‌شده و به‌شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۲ نفر) و گروه کنترل (۱۲ نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه بااستفاده از پرسشنامهٔ اضطراب بدنی و شناختی و رفتاری لرر و وولفلک ۱۹۸۲ ارزیابی شدند. مداخلهٔ مبتنی‌بر رفتار درمانگری‌شناختی گروهی در گروه آزمایش، به‌مدت هشت جلسهٔ ۶۰دقیقه‌ای اجرا و برای تحلیل داده‌ها از کواریانس چندمتغیره استفاده شد.
یافته‌ها: باتوجه به نتایج، آموزش گروهی مبتنی‌بر رفتار درمانگری‌شناختی، میزان اضطراب را در مؤلفه‌های بدنی و شناختی و رفتاری گروه آزمایش در مرحلهٔ پس‌آزمون کاهش داد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود که از مداخلات مبتنی‌بر رفتار درمانگری‌شناختی، به‌عنوان روشی کارآمد، برای کاهش میزان اضطراب بیماران دچار تالاسمی نوع ماژور استفاده شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
