BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-815-fa.html
1، فهیمه آخوندی1 ، ابوالفضل کرمی2
2- گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی
زمینه و هدف: امروزه افزایش مصرف مواد مخدر نگرانی روزافزونی را برای تمامی جوامع به‌دنبال دارد و مسئلهٔ وابستگی به مواد و سوء‌مصرف آن به معضلی اجتماعی‌درمانی تبدیل شده است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی روش درمان شناختیرفتاری (CBT) بر افزایش شادکامی افراد وابسته به مواد محرک انجام شد.
روش‌بررسی: این مطالعه به‌صورت نیمه‌آزمایشی بود که از افراد وابسته به مواد محرک، ۳۰ نفر به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس به‌شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار به‌کاررفته در این پژوهش، پرسشنامهٔ شادکامی آکسفورد ۱۹۸۰ بود. مداخلهٔ درمان شناختیرفتاری، طی ده جلسه و هر جلسه ۹۰ دقیقه برای گروه آزمایش صورت گرفت. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تفاوت بین میانگین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه آزمایش درمقایسه با گروه کنترل، پس از حذف اثر نمرات پیش‌آزمون، در افزایش میزان شادکامی تأثیر معناداری داشت (۰٫۰۰۱>p). همچنین، اثرات این آموزش بعد از گذشت یک‌ماه پایدار بوده و تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس‌آزمون و پیگیری گروه آزمایش مشاهده نشد (۰٫۰۷۳=p).
نتیجه‌گیری: با‌توجه به یافته‌ها، به‌نظر می‌رسد درمان شناختیرفتاری می‌تواند موجب افزایش شادکامی شود؛ بنابراین، توصیه می‌گردد آموزش درمان شناختیرفتاری توسط روان‌شناسان و روان‌درمانگران به‌عنوان روشی مداخله‌ای در جهت پیشگیری درزمینهٔ مصرف مواد به‌کار گرفته شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
