جلد 8 - شماره سال ۱۳۹۷
جلد (8): 98 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amini M, Rezvani Zadeh A, Jelokhani Nakaraki R. Acceptance and Commitment Therapy on Depression and Marital Satisfaction in Pregnant Women. MEJDS 2018; 8 :98-98
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-875-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-875-fa.html
امینی ماندانا، رضوانی زاده اکرم، جلوخانی نیارکی رفعت. اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و رضایت زناشویی زنان باردار. مجله مطالعات ناتوانی. 1397; 8 () :98-98
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
چکیده: (2234 مشاهده)
زمینه و هدف: وضعیت بهداشت روحی و روانی زنان باردار، تأثیر مستقیمی بر بهزیستی مادر و نوزاد دارد؛ بااین‌حال در تحقیقات گذشته از دیدگاه مشاوران خانواده، به موضوع رضایت زناشویی و افسردگی در دوران بارداری کمتر پرداخته شده است؛ بنابراین هدف اصلی این پژوهش، تعیین اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و رضایت زناشویی زنان باردار بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری این پژوهش را تمامی زنان باردار مراجعه‌کننده به خانۀ سلامت منطقۀ دو شهر تهران در نیمۀ دوم سال ۱۳۹۴ تشکیل داده بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس سی نفر انتخاب شدند و در دو گروه به‌صورت تصادفی جایگزین گردیدند که یک گروه (پانزده نفر)، گروه آزمایشی و گروه دیگر (پانزده نفر) گروه گواه بود. جلسات درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد در هشت جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد؛ اما برای گروه گواه، هیچ‌گونه مداخله‌ای اعمال نگردید. داده‌های لازم جمع‌آوری و با استفاده از روش آماری تجزیه‌وتحلیل کوواریانس یافته‌ها تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که نمرات پس‌آزمون گروه آزمایشی در میزان افسردگی، درمقایسه با پیش‌آزمون کاهش یافته (میانگین پیش‌آزمون ۹٫۶۵۷±۲۹٫۹۳۶، پس‌آزمون ۱۰٫۵۲۶±۲۰٫۰۳۶) و در میزان رضایت زناشویی افزایش یافته است (میانگین پیش‌آزمون ۲۵٫۴۹۰±۱۱۱٫۴۲۶ و پس‌آزمون ۳۳٫۵۲۶±۱۴۵٫۸۶۹)؛ اما در گروه گواه تغییر محسوسی ایجاد نشده است. نتیجۀ تحلیل کوواریانس نیز نشان داد که اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر افسردگی (۰٫۰۰۱>p) و رضایت زناشویی (۰٫۰۰۱>p) معنا‌دار است.
نتیجه‌گیری: در مجموع، درمان پذیرش و تعهد که یکی از روش‌های درمانی غیردارویی مبتنی‌بر کاهش استرس و روان‌درمانی است، با استفاده از تکنیک‌های تغییر رفتار و ذهن‌آگاهی، شفاف‌سازی ارزش‌ها و اهداف، گسستگی و عمل متعهدانه، توانست افسردگی زنان باردار را بهبود بخشیده و باعث افزایش رضایت زناشویی زنان باردار شود.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری این پژوهش را تمامی زنان باردار مراجعه‌کننده به خانۀ سلامت منطقۀ دو شهر تهران در نیمۀ دوم سال ۱۳۹۴ تشکیل داده بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس سی نفر انتخاب شدند و در دو گروه به‌صورت تصادفی جایگزین گردیدند که یک گروه (پانزده نفر)، گروه آزمایشی و گروه دیگر (پانزده نفر) گروه گواه بود. جلسات درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد در هشت جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد؛ اما برای گروه گواه، هیچ‌گونه مداخله‌ای اعمال نگردید. داده‌های لازم جمع‌آوری و با استفاده از روش آماری تجزیه‌وتحلیل کوواریانس یافته‌ها تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که نمرات پس‌آزمون گروه آزمایشی در میزان افسردگی، درمقایسه با پیش‌آزمون کاهش یافته (میانگین پیش‌آزمون ۹٫۶۵۷±۲۹٫۹۳۶، پس‌آزمون ۱۰٫۵۲۶±۲۰٫۰۳۶) و در میزان رضایت زناشویی افزایش یافته است (میانگین پیش‌آزمون ۲۵٫۴۹۰±۱۱۱٫۴۲۶ و پس‌آزمون ۳۳٫۵۲۶±۱۴۵٫۸۶۹)؛ اما در گروه گواه تغییر محسوسی ایجاد نشده است. نتیجۀ تحلیل کوواریانس نیز نشان داد که اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر افسردگی (۰٫۰۰۱>p) و رضایت زناشویی (۰٫۰۰۱>p) معنا‌دار است.
نتیجه‌گیری: در مجموع، درمان پذیرش و تعهد که یکی از روش‌های درمانی غیردارویی مبتنی‌بر کاهش استرس و روان‌درمانی است، با استفاده از تکنیک‌های تغییر رفتار و ذهن‌آگاهی، شفاف‌سازی ارزش‌ها و اهداف، گسستگی و عمل متعهدانه، توانست افسردگی زنان باردار را بهبود بخشیده و باعث افزایش رضایت زناشویی زنان باردار شود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
