زمینه و هدف: با توجه به شیوع زیاد اختلالات روانپزشکی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و ارتباط بین مؤلفههای انعطافپذیری روانشناختی و راهبرد تنظیم هیجان با افسردگی و اضطراب و استرس، هدف از انجامدادن پژوهش حاضر بررسی نقش پیشبینیکنندگی انعطافپذیری روانشناختی و راهبرد تنظیم هیجان بر افسردگی و اضطراب و استرس بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شهر خرمآباد بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر مقطعی و از نوع همبستگی بود. شرکتکنندگان پژوهش حاضر شامل ۱۰۲ نفر زن و مرد مبتلا به دیابت نوع دو بودند که با استفاده از نمونهگیری در دسترس از مراکز درمانی سطح شهر خرمآباد انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها، از پرسشنامۀ راهبرد تنظیم هیجان، پرسشنامۀ پذیرش و عمل و پرسشنامۀ افسردگی و اضطراب و استرس استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره، با استفاده از نرمافزار SPSS نسخۀ ۲۴ استفاده گردید.
یافتهها: تحلیل یافتهها نشان داد که بین انعطافپذیری روانشناختی با افسردگی (۰٫۰۰۱>p)، اضطراب (۰٫۰۲۸=p) و استرس (۰٫۰۰۱>p)، رابطۀ منفی معناداری وجود دارد. بین راهبردهای سازگار شناختی تنظیم هیجان با افسردگی (۰٫۰۱۵=p) و استرس (۰٫۰۱۷=p) ارتباط منفی معناداری مشاهده شد. همچنین ارتباط مثبت معناداری بین راهبرد ناسازگار شناختی تنظیم هیجان با افسردگی وجود داشت (۰٫۰۰۵=p). علاوه بر این، انعطافپذیری روانشناختی متغیر پیشبینیکننده برای افسردگی و اضطراب بود (۰٫۰۵>p) و انعطافپذیری روانشناختی و راهبردهای سازگار شناختی تنظیم هیجان پیشبینیکنندۀ استرس بودند (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: بهطور کلی افرادی با راهبرد سازگار تنظیم هیجان و انعطافپذیری روانشناختی بیشتر، افسردگی، اضطراب و استرس کمتری دارند؛ لذا انجامدادن اقدامات مناسب برای افزایش راهبرد سازگار تنظیم هیجان و انعطافپذیری روانشناختی در بیماران مبتلا به دیابت پیشنهاد میشود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |