جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸
جلد (9): 49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shahivandi A, Safari Foroushani S. Modeling the Role of Public Transport System in the Presence of Disabled Persons in Urban Spaces (Case Study: Isfahan City). MEJDS 2019; 9 :49-49
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-882-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-882-fa.html
شاهیوندی احمد، صفری فروشانی شیرین. مدل‌سازی نقش سیستم حمل‌ونقل عمومی در میزان حضور افراد دارای ناتوانی در فضاهای شهری (مطالعۀ موردی: شهر اصفهان). مجله مطالعات ناتوانی. 1398; 9 () :49-49
1- دانشگاه هنر اصفهان
2- دانشگاه پلی تکنیک میلان
2- دانشگاه پلی تکنیک میلان
چکیده: (2338 مشاهده)
زمینه و هدف: حق حضور در فضاهای شهری حقی همگانی است. هدف از انجام این پژوهش، سنجش میزان اثرگذاری مناسب‌سازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی شهر اصفهان در ابعاد رفتاری و هزینه‌ای، ایمنی و امنیت، دسترسی و آسایش بر میزان حضور افراد دارای ناتوانی در فضاهای شهری این شهر بود.
روش‌بررسی: روش تحقیق بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی‌تحلیلی بود. جامعۀ آماری، افراد دارای ناتوانی شهر اصفهان بودند که از میان آن‌ها صد نفر به‌عنوان نمونۀ آماری پژوهش انتخاب شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و تعیین نقش متغیرها، از روش تحلیل عاملی تأییدی در محیط نرم‌افزار Amos Graphic استفاده شد. سطح معناداری موردپذیرش بارهای عاملی (۰٫۰۵=α) و درجۀ اطمینان ۰٫۹۵ بود.
یافته‌ها: با توجه به مقدار وزن رگرسیونی استانداردشده، رابطۀ بین متغیر‌های مستقل (رفتار افراد، دسترسی، ایمنی و امنیت و آسایش) که با عنوان کیفیت سیستم حمل‌ونقل در مدل ارائه شده بودند و متغیر وابسته (میزان حضور در فضاهای عمومی)، معنادار بود. به‌عبارت دیگر، یک واحد تغییر در کیفیت حمل‌ونقل عمومی، حضورپذیری در فضاهای شهری را تا ۹٫۶درصد تغییر می‌داد.
نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که انجام‌دادن اقدامات لازم برای مناسب‌سازی حمل‌ونقل همگانی شهر اصفهان، در میزان حضور اجتماعی افراد دارای ناتوانی در شهر، نقش مؤثری ایفا می‌کند.
روش‌بررسی: روش تحقیق بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی‌تحلیلی بود. جامعۀ آماری، افراد دارای ناتوانی شهر اصفهان بودند که از میان آن‌ها صد نفر به‌عنوان نمونۀ آماری پژوهش انتخاب شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و تعیین نقش متغیرها، از روش تحلیل عاملی تأییدی در محیط نرم‌افزار Amos Graphic استفاده شد. سطح معناداری موردپذیرش بارهای عاملی (۰٫۰۵=α) و درجۀ اطمینان ۰٫۹۵ بود.
یافته‌ها: با توجه به مقدار وزن رگرسیونی استانداردشده، رابطۀ بین متغیر‌های مستقل (رفتار افراد، دسترسی، ایمنی و امنیت و آسایش) که با عنوان کیفیت سیستم حمل‌ونقل در مدل ارائه شده بودند و متغیر وابسته (میزان حضور در فضاهای عمومی)، معنادار بود. به‌عبارت دیگر، یک واحد تغییر در کیفیت حمل‌ونقل عمومی، حضورپذیری در فضاهای شهری را تا ۹٫۶درصد تغییر می‌داد.
نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که انجام‌دادن اقدامات لازم برای مناسب‌سازی حمل‌ونقل همگانی شهر اصفهان، در میزان حضور اجتماعی افراد دارای ناتوانی در شهر، نقش مؤثری ایفا می‌کند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
معماری و شهرسازی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
