1- دانشگاه آزاد اسلامی، یزد
2- دانشگاه علم و هنر یزد
3- واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (2677 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: خواندن یکی از مهارتهای ارتباطی انسان است که زیربنای سوادآموزی فرد است. سرعت نامیدن خودکار و حافظۀ فعال، بخشی از دانش زبانی فرد است. هدف از انجامدادن این پژوهش، مقایسۀ سرعت نامیدن خودکار و حافظۀ فعال در کودکانِ با و بدون نارساخوانی بود.
روشبررسی: پژوهش حاضر از نوع علیّمقایسهای بود. جامعۀ آماری این پژوهش عبارت بودند از: دانشآموزان دبستانی شهر یزد که بهمنظور انجامدادن این پژوهش پنجاه دانشآموز مبتلا به نارساخوانی از شهر یزد و پنجاه دانشآموز عادی در سال ۱۳۹۶ بهصورت نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار این پژوهش عبارت بودند از: آزمونهای حافظۀ فعال (وکسلر، ۲۰۰۳)، سرعت نامیدن خودکار (برخوردار، ۱۳۸۶) و پرسشنامۀ اختلال خواندن (کرمی نوری، ۱۳۸۴). برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون t مستقل و کولموگروف-اسمیرنوف استفاده شد. دادهها در این پژوهش توسط نرمافزار SPSS نسخۀ ۲۱ و در سطح ۹۵درصد اطمینان تجزیهوتحلیل شدند.
یافتهها: نتایج این پژوهش نشان داد که بین سرعت نامیدن خودکار و حافظۀ فعال در دانشآموزان دارای نارساخوانی (۶٫۳۲±۶۴٫۵۹ برای حافظۀ فعال و ۳۹٫۸۶±۲۲۷ برای سرعت نامیدن خودکار) و بدون نارساخوانی (۸٫۳ ±۹۳٫۳۷ برای حافظۀ فعال و ۵۲٫۷۸±۱۵۰٫۷۸ برای سرعت نامیدن خودکار) تفاوت وجود دارد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش نشان داد بین سرعت نامیدن خودکار و حافظۀ فعال در کودکان دارای نارساخوانی و کودکان عادی تفاوت وجود دارد و با تقویت این مهارتها میتوان بر توانایی کودک در خواندن افزود.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی