مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: کمردرد غیراختصاصی غالباً به‌علت پوسچر ضعیف و بدنشستن و حرکات بلندکردن نادرست در وضعیت‌های مختلف، به‌وجود می‌آید؛ بنابراین هدف این مطالعه بررسی تأثیر هشت هفته برنامهٔ تمرینی ثباتی مرکزی بر تعادل ایستا و پویا در پرسنل درمانی مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.
روش‌بررسی: این تحقیق از نوع مداخله‌ای و به‌صورت نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. پژوهش حاضر روی چهل نفر پرسنل درمانی مبتلا به کمردرد غیراختصاصی با دامنهٔ سنی ۳۰تا۴۰ سال و میزان شدت درد ۴تا۷ در مقیاس VAS، در دو گروه گواه و ثبات مرکزی انجام شد. گروه ثبات مرکزی به‌مدت هشت هفته به تمرینات ثبات مرکزی پرداخت. به‌منظور سنجش تعادل از تست BESS و ستاره استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی‌همبسته و مستقل، ویلکاکسون، من‌ویتنی در نرم‌افزار SSPS نسخۀ ۲۳صورت پذیرفت. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، در بررسی تعادل پویا، در گروه ثبات مرکزی پیشرفت معناداری در جهت‌های قدامی (۰٫۰۰۱=p)، قدامی داخلی (۰٫۰۰۱=p)، داخلی (۰٫۰۰۱>p)، خلفی داخلی (۰٫۰۰۱=p)، خلفی (۰٫۰۰۱>p)، خلفی خارجی (۰٫۰۰۱>p)، خارجی (۰٫۰۰۱>p)، قدامی خارجی (۰٫۰۰۱>p) و ترکیب هشت جهت (۰٫۰۱۱=p)، پس از هشت هفته تمرینات عمومی مشاهده شد؛ اما در گروه گواه در جهت‌های قدامی، قدامی داخلی، داخلی، خلفی داخلی، خلفی، خلفی خارجی و خارجی قبل و پس از هشت هفته تمرینات عمومی، پیشرفت معناداری مشاهده نشد (۰٫۰۵<p)؛ اما درجهت قدامی خارجی کاهش معناداری صورت گرفت (۰٫۰۱۶=p). در بررسی تعادل ایستا، در گروه ثبات مرکزی در وضعیت‌های مختلف سطح ناپایدار (۰٫۰۰۱=p) و سطح پایدار (۰٫۰۰۸=p) پیشرفت معنادار و درخورتوجهی به‌دست آمد؛ اما برای گروه گواه در وضعیت‌های مختلف سطح ناپایدار و سطح پایدار پیشرفت معناداری مشاهده نشد (۰٫۰۵<p). اندازهٔ اثر این تمرینات بر تعادل ایستا در مقیاس کوهن ۰٫۷۴ و در تعادل پویا ۰٫۶۰ بود.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر نتیجه گرفته می‌شود، مداخلهٔ تمرینی ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای پرسنل درمانی مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تأثیرگذار است و باعث بهبود در عملکرد جسمانی این بیماران می‌شود.