BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1532-fa.html
، الهام فراهانی2 ، قمر خطیبی* 1
2- کارشناس ارشد گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، رودهن، ایران
چکیده
زمینه و هدف: دو مؤلفهٔ روان‌شناختی مرتبط با ناتوانی حرکتی فرزندان، شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر احساس شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی انجام شد.
روش‌بررسی: از روش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه استفاده شد. از بین تمامی مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی شهرستان تهران در سال ۱۳۹۷، ۳۶ نفر به‌صورت دردسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه (هجده‌نفری) آزمایشی و گواه قرار گرفتند. ابزار‌‌های پژوهش در پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای هر دو گروه، مقیاس احساس شرم درونی (کوک، ۱۹۹۳) و مقیاس اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، ۲۰۰۰) بود. پروتکل درمانی مبتنی‌بر پذیرش و تعهد در هشت جلسهٔ ۹۰دقیقه‌ای برای گروه آزمایش انجام پذیرفت؛ اما برای گروه گواه، هیچ‌گونه مداخله‌ای اعمال نشد. یافته‌‌‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ و آنالیز کوواریانس تحلیل شدند.
یافته‌‌ها: نتایج آنالیز کوواریانس برای هر دو متغیر شرم درونی و اضطراب اجتماعی مشخص کرد که پس از حذف اثر پیش‌آزمون، میانگین نمرات پس‌آزمون دو گروه اختلاف آماری معناداری داشت (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد برای مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی قابلیت کاربرد دارد و بر کاهش شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران اثربخش است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
