زمینه و هدف: خواندن یکی از بنیادیترین حوزههای یادگیری در دورهٔ ابتدایی است و شناسایی دانشآموزان نارساخوان از اهمیت ویژهای برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع نارساخوانی و ویژگیهای آن در دانشآموزان پایهٔ دوم ابتدایی شهر اهواز انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش مطالعهای توصیفیتحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعهٔ آماری همۀ دانشآموزان پسر و دختر پایهٔ دوم ابتدایی چهار ناحیهٔ آموزشوپرورش شهر اهواز بودند که در مدارس دولتی عادی در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ مشغول به تحصیل بودند. ۳۸۷ نفر از دانشآموزان دختر و پسر از جامعهٔ ذکرشده براساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) و به شیوهٔ نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و سپس آزمون ماتریسهای پیشروندهٔ رنگی ریون کودکان (ریون، ۱۹۵۶) و آزمون تشخیصی خواندن و نارساخوانی (نما) (کرمی نوری و مرادی، ۱۳۸۴) اجرا شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از شاخصهای توصیفی شامل میانگین و انحرافمعیار، آزمون معنادار بودن تفاوت بین دو نسبت مستقل و آزمون خیدو و با استفاده از نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۲ انجام گرفت. سطح معناداری قابلقبول برای آزمونهای آماری ۰٫۰۵در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد از ۱۴۴دانشآموز پسر تعداد پانزده نفر (۱۰٫۴۱درصد) و از ۲۰۸ دانشآموز دختر تعداد چهارده نفر (۶٫۷۳درصد) نارساخوان برآورد شدند. نتایج آزمون معناداربودن نسبتها نشان داد که تفاوت معناداری بین دو نمونهٔ دختر و پسر وجود ندارد که نشان میدهد نسبت نارساخوانی دانشآموزان دختر و پسر برابر است. نتایج آزمون خیدو نیز نشان داد که فراوانی مشاهدهشدهٔ نارساخوانی در نواحی چهارگانهٔ آموزشوپرورش شهر اهواز تفاوت معناداری با هم دارند (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: بر اساس یافتهها میتوان نتیجه گرفت که نسبت میزان شیوع نارساخوانی در دانشآموزان با دانشآموزان دختر پایهٔ دوم ابتدایی مدارس دولتی شهر اهواز برابر بود. همچنین نسبت میزان شیوع نارساخوانی در نواحی چهارگانهٔ شهر اهواز متفاوت بود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |