مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: خودکشی یکی از نگرانی‌های عمدهٔ بهداشت عمومی در سراسر جهان است؛ بنابراین لزوم ارزیابی گسترده و فراگیر عوامل خطر خودکشی احساس می‌شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین برازش الگوی ساختاری پیش‌بینی اندیشه‌پردازی خودکشی براساس صفات پنج‌عاملی شخصیت با واسطه‌گری احساس گناه بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش، توصیفی از نوع الگویابی معادله‌های ساختاری بود. جامعهٔ آماری این پژوهش تمام شهروندان شهر کرج به تعداد درمجموع ۱۹۷۳۴۷۰ نفر بودند که از میان آن‌ها به‌روش نمونه‌‌‌گیری تصادفی دومرحله‌ای و داوطلبانه ۵۵۰ نفر از مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهٔ پنج‌عاملی نئو (کاستا و مک‌ری، ۱۹۸۹)، پرسشنامهٔ احساس گناه (کوگلر و جونز، ۱۹۹۲) و پرسشنامهٔ اندیشه‌پردازی خودکشی بک (بک و همکاران، ۱۹۷۹) بود. برای تحلیل داده‌ها از روش الگویابی معادله‌های ساختاری، نرم‌افزار AMOS و سطح معناداری ۰٫۰۵ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد ضریب مسیر کل بین روان‌رنجورخویی با اندیشه‌پردازی خودکشی مثبت و معنادار بود (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۲۵۸=β)؛ همچنین ضریب مسیر کل بین توافق‌پذیری (۰٫۰۰۳=p، ۰٫۱۱۶-=β) و وظیفه‌شناسی شخصیت (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۱۸۵-=β) با اندیشه‌پردازی خودکشی منفی و معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین روان‌رنجورخویی با اندیشه‌پردازی خودکشی مثبت و معنادار بود (۰٫۰۴۹=p، ۰٫۰۴۰=β) و ضریب مسیر غیرمستقیم بین برون‌گرایی و اندیشه‌پردازی خودکشی منفی و معنادار بود (۰٫۰۳۲=p، ۰٫۰۵۷-=β)؛ همچنین همهٔ شاخص‌های برازندگی از برازش مطلوب الگو با داده‌های گردآوری‌شده حمایت کردند (۹٫۹۸=df/^۲x، ۰٫۹۸۲=CFI، ۰٫۹۹۵=GFI، ۰٫۹۶۵=AGFI، ۰٫۰۴۴=RMSEA).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، احساس گناه روابط بین روان‌رنجورخویی و برون‌گرایی را با اندیشه‌پردازی خودکشی واسطه‌گری می‌کند.