مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: امروزه یکی از معضلات جدی سازمان‌ها، فرسودگی شغلی کارکنان در محیط کاری است که این پدیده درنتیجهٔ گسترش گرایش‌های منفی شغلی به‌وجود می‌آید. این پژوهش با هدف ارائۀ مدل تبیین اینرسی سازمانی براساس فرسودگی شغلی در ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب کشور انجام شد.
روش‌بررسی: مطالعهٔ حاضر از نوع مطالعات مقطعی بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب کشور به تعداد ۳۷۲ نفر در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. حجم نمونهٔ مطالعه ۱۸۱ نفر بود که به‌روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با رعایت ملاک‌های ورود به پژوهش و خروج از آن انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامهٔ فرسودگی شغلی (مسلش و جکسون، ۱۹۸۱) و پرسشنامهٔ اینرسی سازمانی (گودکین و آلکورن، ۲۰۰۸) بود. داده‌ها در سطح معناداری ۰٫۰۵ به‌کمک نرم‌افزار‌های SPSS نسخهٔ ۲۰ و لیزرل نسخه‌ٔ ۹٫۳۰، با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و مدل‌یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، ضریب مسیر کاهش هیجانی به فرسودگی شغلی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۶۳=β)، مسخ شخصیت به فرسودگی شغلی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۷۲=β) و کاهش عملکرد فردی به فرسودگی شغلی مثبت بود (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۵۵=β)؛ همچنین ضریب مسیر فرسودگی شغلی به اینرسی سازمانی مثبت بود (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۵۳=β). شاخص‌های برازش به‌دست آمده نشان دادند که مدل مفروض با داده‌های پژوهش برازش مطلوبی دارد (۲٫۷۷=X²/df، ۰٫۹۶۸=GFI، ۰٫۹۹۳=CFI، ۰٫۹۹۴=NFI، ۰٫۰۳۱=RMSEA).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، فرسودگی شغلی می‌تواند سبب بروز پدیدهٔ اینرسی سازمانی در ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب کشور شود؛ ازاین‌رو ضروری است مدیران سازمان‌های ورزشی برای مقابله با بروز اینرسی سازمانی درجهت کاهش سطح فرسودگی شغلی کارکنان گام بردارند.