مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: یکی از مشکلات عمدهٔ کودکان چاق، کم‌بودن مهارت‌های حرکتی و شناختی آنان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامهٔ جامع فعالیت بدنی مدرسه بر رشد شناختی و حرکتی کودکان چاق ۹ تا ۱۱ ساله انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ مطالعه‌شده، تمامی دانش‌آموزان چاق ۹تا۱۱سالهٔ پسر شهرستان بابل بودند. سی دانش‌آموز پسر ۹تا۱۱سالهٔ چاق با شاخص تودهٔ بدنی بیشتر از ۳۲٫۵ که در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ در شهرستان بابل مشغول به تحصیل بودند، به‌صورت دردسترس انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی در گروه گواه و گروه تجربی قرار گرفتند. در پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای هر دو گروه، به‌منظور ارزیابی مهارت حرکتی از آزمون رشد حرکتی-درشت نسخهٔ سوم (اولریخ، ۲۰۱۶) و برای ارزیابی مهارت شناختی از آزمون برج لندن (شالیس، ۱۹۸۲) استفاده شد. گروه تجربی به‌مدت چهل جلسهٔ نوددقیقه‌ای در برنامۀ جامع فعالیت بدنی مدرسه شرکت کرد و گروه گواه فقط به انجام فعالیت‌های روزمره پرداخت. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون تی مقایسهٔ دو گروه مستقل در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۱۹ صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌های آماری ۰٫۰۵ درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، پس از تعدیل نمرات پیش‌آزمون روی نمرات پس‌آزمون، تفاوت معناداری بین گروه تجربی و گروه گواه در متغیر رشد حرکتی و خرده‌آزمون‌های آن شامل مهارت‌های حرکتی جابه‌جایی و مهارت‌های حرکتی کنترل شیء و همچنین متغیر رشد شناختی مشاهده شد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج این تحقیق نتیجه گرفته می‌شود که در پسران ۹ تا ۱۱سالهٔ چاق می‌توان با استفاده از برنامهٔ جامع فعالیت بدنی مدرسه بهبود معناداری در رشد شناختی و رشد حرکتی آن‌ها ایجاد کرد.