زمینه و هدف: ضرورتهای جهان کنونی موجب شده است بسیاری از کشورهای پیشرفته سازمانهای خود را پیوسته بررسی، تحلیل و نقد کنند و شیوههای نو و سازگار با ضرورتهای جهان کنونی را برپا و کارآمد کنند. هدف اصلی این تحقیق بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای حل مسئله بر کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی کارکنان بود.
روشبررسی: این پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی کارکنان شرکت مهندسی انرژی گستران نیمروز در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند. تعداد سی نفر از کارکنان شرکت مذکور بهروش نمونهگیری دردسترس و براساس معیارهای ورود به پژوهش و خروج از آن انتخاب شدند. سپس بهطور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند (هر گروه پانزده نفر). ابزارهای جمعآوری دادهها در مراحل پیشآزمون و پسآزمون فرم کوتاه پرسشنامهٔ رضایت شغلی (بریفیلد و روث، ۱۹۵۱) و مقیاس کیفیت زندگی کاری (والتون، ۱۹۷۳) بود. صرفاً برای گروه آزمایش برنامهٔ آموزشی مهارت حل مسئلهٔ پنجمرحلهای (گلاور و دیکسون، ۱۹۸۴) در هشت جلسۀ نوددقیقهای اجرا شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از روشهای آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و تکمتغیری (آنکوا) از طریق نرمافزار SPSS نسخۀ ۲۲ صورت گرفت. سطح معناداری آزمونها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، پس از حذف اثر پیشآزمون، تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه گواه در پسآزمون، در نمرههای متغیر کیفیت زندگی کاری و خردهمقیاسهای آن (شامل پرداخت منصفانه و کافی، محیط کاری ایمن و بهداشتی، توسعهٔ قابلیتهای انسانی، فرصت رشد و امنیت مداوم، یکپارچگی و انسجام اجتماعی، قانونگرایی، فضای کلی زندگی، وابستگی اجتماعی زندگی کاری) (۰٫۰۰۱>p) و متغیر رضایت شغلی (۰٫۰۰۱>p) وجود داشت.
نتیجهگیری: براساس نتایج پژوهش حاضر، آموزش مهارت حل مسئله میتواند رضایت شغلی و کیفیت زندگی کاری کارکنان را افزایش دهد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |