مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
ندا مجلسی1 
، محمدرضا قره داغی تنورلویی2 ، نرگس قاسم‌زاده3 ، مژگان پوردل* 4
، محمدرضا قره داغی تنورلویی2 ، نرگس قاسم‌زاده3 ، مژگان پوردل* 4
1- واحد الکترونیکی دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. nedaamajlesi@gmail.com
2- واحد الکترونیکی دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ایمیل: mohammadrezagharedaghi453@gmail.com
3- دانشگاه آزاد تهران شمال، تهران، ایران. n.ghasemzadeh76@gmail.com
4- دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران. ایمیل: m.poordel@scu.ac.ir
2- واحد الکترونیکی دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ایمیل: mohammadrezagharedaghi453@gmail.com
3- دانشگاه آزاد تهران شمال، تهران، ایران. n.ghasemzadeh76@gmail.com
4- دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران. ایمیل: m.poordel@scu.ac.ir
چکیده: (358 مشاهده)
زمینه و هدف: در عصر حاضر مهمترین دغدغه نظام آموزشی، ایجاد بستری مناسب جهت یادگیری مؤثر و پایدار از طریق آموزش می‌باشد. چراکه آموزش به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا سبک زندگی خود را گسترش و بهبود بخشند. ازاینرو، یکی از عوامل مهمی که می‌تواند محیط آموزشی مثبتی را در میان دانش‌آموزان رواج دهد پیشرفت تحصیلی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فنون مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر انگیزش تحصیلی و معنای تحصیلی در دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی ضعیف انجام گرفت.
روش بررسی: روش تحقیق نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش‌آموزان پایه‌ی یازدهم دوره‌ی متوسطه‌ی دوّم شهر تهران در سالتحصیلی 1401-1400 بودند. نمونه‌ی آماری 40 دانش‌آموز با پیشرفت تحصیلی پائین بودند که با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی انگیزش تحصیلی علی و مک‌اینرنی (2006) و پرسشنامه معنای تحصیل هندرسون-کینگ و اسمیت (2006) را دریافت نمودند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 8 جلسه فنون ذهن‌آگاهی (کابات‌زین، 2003) را دریافت نمودند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری SPSS-22، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج بیانگر این بود که انگیزش تحصیلی و معنای تحصیلی در دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی ضعیف در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی ضعیف در گروه گواه بعد از درمان فنون مبتنی بر ذهن‌آگاهی بود (001/0>P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعۀ حاضر می‌توان این‌گونه استدلال کرد که فنون مبتنی بر ذهن‌آگاهی در افزایش انگیزش تحصیلی و معنای تحصیلی در دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی ضعیف اثربخش است و می‌توان از این مداخله درمانی به‌منظور ارتقای سطح انگیزش تحصیلی و معنای تحصیلی در دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی ضعیف استفاده کرد.
روش بررسی: روش تحقیق نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش‌آموزان پایه‌ی یازدهم دوره‌ی متوسطه‌ی دوّم شهر تهران در سالتحصیلی 1401-1400 بودند. نمونه‌ی آماری 40 دانش‌آموز با پیشرفت تحصیلی پائین بودند که با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی انگیزش تحصیلی علی و مک‌اینرنی (2006) و پرسشنامه معنای تحصیل هندرسون-کینگ و اسمیت (2006) را دریافت نمودند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 8 جلسه فنون ذهن‌آگاهی (کابات‌زین، 2003) را دریافت نمودند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری SPSS-22، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج بیانگر این بود که انگیزش تحصیلی و معنای تحصیلی در دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی ضعیف در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی ضعیف در گروه گواه بعد از درمان فنون مبتنی بر ذهن‌آگاهی بود (001/0>P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعۀ حاضر می‌توان این‌گونه استدلال کرد که فنون مبتنی بر ذهن‌آگاهی در افزایش انگیزش تحصیلی و معنای تحصیلی در دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی ضعیف اثربخش است و می‌توان از این مداخله درمانی به‌منظور ارتقای سطح انگیزش تحصیلی و معنای تحصیلی در دانش‌آموزان با پیشرفت تحصیلی ضعیف استفاده کرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مشاوره
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
