زمینه و هدف: اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی در بزرگسالان بهعنوان اختلالی مزمن و ناتوانکننده شناخته شده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسهٔ مشکلات بینفردی و سبکهای دلبستگی در بزرگسالان با و بدون اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی انجام شد.
روشبررسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع علّیمقایسهای بود. جامعهٔ آماری پژوهش را مراجعهکنندگان به مراکز مشاوره و رواندرمانی شهر تبریز در نیمهٔ دوم سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. یک گروه پنجاهنفری از بزرگسالان مراجعهکننده به مراکز مشاوره و رواندرمانی شهر تبریز در نیمهٔ دوم سال ۱۳۹۸ که با تشخیص روانپزشک، مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی بودند، بهروش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. گروه مقایسه شامل پنجاه نفر از افراد بدون اختلال بود که با گروه اول همتاسازی شدند. سنجش هر دو گروه با استفاده از مقیاس دلبستگی بزرگسال (هازن و شور، ۱۹۸۷) و مقیاس مشکلات بینفردی (هرویتز و همکاران، ۱۹۸۸) صورت گرفت. تجزیهوتحلیل دادههای پژوهش ازطریق تحلیل واریانس چندمتغیری در سطح معناداری ۰٫۰۵ با نرمافزار SPSS نسخۀ ۲۳ انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، بین دو گروه در خردهمقیاسهای مشکلات مربوط به مهارگری (۰٫۰۳۷=p)، قاطعیت (۰٫۰۰۱>p)، مسئولیتپذیری (۰٫۰۱۳=p) و صمیمیت (۰٫۰۳۶=p) تفاوت معناداری وجود داشت؛ اما در مشکلات مربوط به اطاعتپذیری (۰٫۳۹۳=p) و مردمآمیزی (۰٫۱۶۴=p) بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین بین دو گروه در سبکهای دلبستگی ایمن (۰٫۰۲۷=p) و اجتنابی (۰٫۰۱۱=p) تفاوت معناداری وجود داشت؛ اما در سبک دلبستگی دوسوگرا بین دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد (۰٫۶۶۴=p).
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش نتیجه گرفته میشود که بزرگسالان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی درمقایسه با بزرگسالان بدون اختلال در روابط بینفردی دچار مشکلات بیشتری هستند و سبک دلبستگی در این افراد از نوع سبک دلبستگی اجتنابی است؛ همچنین در قیاس با افراد بدون اختلال دلبستگی ایمن کمتری دارند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |