مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: افراد با اختلال اضطراب اجتماعی به‌عنوان یکی از انواع اختلال‌های اضطرابی، علائم افسردگی را تجربه می‌کنند. یکی از عوامل مؤثر بر اضطراب نیز میزان احساس انسجام روانی است؛ ازاین‌رو مطالعهٔ حاضر با هدف تعیین اثربخشی بهزیستی‌درمانی گروهی بر افسردگی و احساس انسجام روانی دانش‌آموزان دارای اضطراب اجتماعی انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمامی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مشغول به تحصیل در پاییز سال ۱۳۹۸ در مدارس دولتی دخترانهٔ دورهٔ دوم متوسطه در شهرستان بیرجند تشکیل دادند. نمونهٔ مطالعه‌شده را سی نفر از دانش‌آموزان دختر مبتلا به اضطراب اجتماعی در دامنهٔ سنی ۱۵تا۱۸ سال تشکیل دادند که از افراد واجد شرایط داوطلب به‌شیوهٔ نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. سپس به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه تخصیص یافتند. از مقیاس اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، ۲۰۰۰)، مصاحبهٔ بالینی ساختاریافته (فرست و همکاران، ۲۰۰۷)، پرسش‌نامهٔ افسردگی بک-ویرایش دوم (بک و همکاران، ۱۹۹۶) و پرسش‌نامهٔ احساس انسجام (فلنسبرگ-مدسن و همکاران، ۲۰۰۶) در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. گروه آزمایش به‌مدت ده جلسه بهزیستی‌درمانی گروهی را دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه هیچ‌گونه درمانی ارائه نشد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های خی‌دو و تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ در سطح معنا‌داری ۰٫۰۵=α صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، بهزیستی‌درمانی گروهی به‌طور معناداری سبب کاهش افسردگی (۰٫۰۰۸=p) و افزایش انسجام روانی (۰٫۰۰۲=p) دانش‌آموزان دارای اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه شد. همچنین بهزیستی‌درمانی گروهی به‌میزان ۲۴٫۴درصد بر کاهش افسردگی و ۳۱٫۳درصد بر افزایش احساس انسجام روانی تأثیر داشت.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های مطالعهٔ حاضر نتیجه‌گیری می‌شود، تمرین‌های بهزیستی‌درمانی گروهی موجب ارتقای وضعیت روان‌شناختی دانش‌آموزان دارای اضطراب اجتماعی می‌شود.