مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.UT.PSYEDU.REC.1401.052
1- دانشگاه تهران
چکیده: (420 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: نقص در کارکردهای اجرایی، منشأ اصلی علایم و مشکلات کودکان با اختلال کاستی توجه است و وارد نمودن والدین در روند درمان، یکی از مهمترین رویکردهای درمانی برای این کودکان میباشد. بدین ترتیب پژوهش حاضر به منظور ارزیابی اثربخشی برنامه آموزش کارکردهای اجرایی مبتنی بر بازیدرمانی خانوادهمحور بر مهارتهای کارکردهایاجرایی کودکان با اختلال کاستیتوجه انجام شد.
روش: طرح پژوهش حاضر، شبهآزمایشی از نوع پیشآزمون، پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان دبستانی دارای اختلال کاستیتوجه شهر تهران در تابستان سال ۱۴۰۰ و والدین ایشان بود که از میان آن‌ها، ۲۴ زوج والد و کودک داوطلب واجد شرایط با روش نمونهگیری در دسترس وارد مطالعه شدند و در دو گروه آزمایش (n=12) و گواه (n=12) قرار گرفتند. مادران گروه آزمایش، برنامه آموزشی را به مدت ده هفته، در ده جلسه سه ساعته دریافت نمودند و آنرا تحت نظارت درمانگر، در منزل بر روی کودکان خود اجرا کردند. گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها، فرم بلند مقیاس نقائص کارکردهایاجرایی کودکان و نوجوانان (بارکلی، ۲۰۱۲) بود و دادهها با آزمون تحلیلکواریانس چندمتغیره در سطح معناداری 0/05 توسط نسخه ۲۲ نرمافزار SPSS تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان دادند که پس از کنترل اثر پیشآزمون، آموزش کارکردهای اجرایی مبتنی بر بازیدرمانی خانوادهمحور در گروه آزمایش،موجب ارتقای معنادار مهارتهای کارکردهای اجرایی (013/0 =p) و مؤلفههای خودمدیریتی زمان (023/0=p)، خودکنترلی (014/0=p)، خودانگیزشی (005/0 =p) و خودتنظیمیهیجانی (023/0 =p) در کودکان با اختلال کاستی توجه، در پسآزمون شد. اما موجب ارتقای معنادار مؤلفه سازماندهی نشد.
نتیجه‌گیری: برنامه آموزش کارکردهای اجرایی مبتنی بر بازیدرمانی خانوادهمحور که توسط والدین و با هدایتگری متخصص اجرا میشود، موجب ارتقای مهارتهای کارکردهای اجرایی در کودکان دارای اختلال کاستیتوجه میگردد.
زمینه و هدف: نقص در کارکردهای اجرایی، منشأ اصلی علایم و مشکلات کودکان با اختلال کاستی توجه است و وارد نمودن والدین در روند درمان، یکی از مهمترین رویکردهای درمانی برای این کودکان میباشد. بدین ترتیب پژوهش حاضر به منظور ارزیابی اثربخشی برنامه آموزش کارکردهای اجرایی مبتنی بر بازیدرمانی خانوادهمحور بر مهارتهای کارکردهایاجرایی کودکان با اختلال کاستیتوجه انجام شد.
روش: طرح پژوهش حاضر، شبهآزمایشی از نوع پیشآزمون، پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان دبستانی دارای اختلال کاستیتوجه شهر تهران در تابستان سال ۱۴۰۰ و والدین ایشان بود که از میان آن‌ها، ۲۴ زوج والد و کودک داوطلب واجد شرایط با روش نمونهگیری در دسترس وارد مطالعه شدند و در دو گروه آزمایش (n=12) و گواه (n=12) قرار گرفتند. مادران گروه آزمایش، برنامه آموزشی را به مدت ده هفته، در ده جلسه سه ساعته دریافت نمودند و آنرا تحت نظارت درمانگر، در منزل بر روی کودکان خود اجرا کردند. گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها، فرم بلند مقیاس نقائص کارکردهایاجرایی کودکان و نوجوانان (بارکلی، ۲۰۱۲) بود و دادهها با آزمون تحلیلکواریانس چندمتغیره در سطح معناداری 0/05 توسط نسخه ۲۲ نرمافزار SPSS تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان دادند که پس از کنترل اثر پیشآزمون، آموزش کارکردهای اجرایی مبتنی بر بازیدرمانی خانوادهمحور در گروه آزمایش،موجب ارتقای معنادار مهارتهای کارکردهای اجرایی (013/0 =p) و مؤلفههای خودمدیریتی زمان (023/0=p)، خودکنترلی (014/0=p)، خودانگیزشی (005/0 =p) و خودتنظیمیهیجانی (023/0 =p) در کودکان با اختلال کاستی توجه، در پسآزمون شد. اما موجب ارتقای معنادار مؤلفه سازماندهی نشد.
نتیجه‌گیری: برنامه آموزش کارکردهای اجرایی مبتنی بر بازیدرمانی خانوادهمحور که توسط والدین و با هدایتگری متخصص اجرا میشود، موجب ارتقای مهارتهای کارکردهای اجرایی در کودکان دارای اختلال کاستیتوجه میگردد.
واژه‌های کلیدی: اختلال کاستیتوجه، کارکردهای اجرایی، مهارتهای کارکردهای اجرایی، بازیدرمانی خانوادهمحور، کودکان دبستانی.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
