جلد 10 - شماره سال ۱۳۹۹
جلد (10): 156 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zamani L, Molanorouzi K, Ghasemi A. The Effect of Self-Regulation on Children’s Fine Motor Development and Executive Function. MEJDS 2020; 10 :156-156
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1481-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1481-fa.html
زمانی لیلی، ملانوروزی کیوان، قاسمی عبداله. تأثیر شرایط خودتنظیمی بر رشد مهارت‌های حرکتی ظریف و کارکرد اجرایی (کنترل بازداری) کودکان. مجله مطالعات ناتوانی. 1399; 10 () :156-156
لیلی زمانی1 
، کیوان ملانوروزی* 2، عبداله قاسمی1
، کیوان ملانوروزی* 2، عبداله قاسمی1
1- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
2- گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
چکیده: (2479 مشاهده)
زمینه و هدف: خودتنظیمی مشارکت فعال فراشناختی و انگیزشی و رفتاری فراگیران در فرایند یادگیری است. در این تحقیق تأثیر شرایط خودتنظیمی بر رشد مهارت‌های حرکتی ظریف و کارکرد اجرایی (کنترل بازداری) کودکان بررسی شد.
روش‌بررسی: این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. آزمودنی‌های تحقیق را شصت دختر هفت و نُه و یازده سال به تعداد مساوی، از شهر اصفهان در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند که به‌صورت هدف‌مند انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان در هر ردهٔ سنی به‌طور تصادفی در دو گروه ده‌نفرهٔ آزمایشی و گواه قرار گرفتند. در مرحلهٔ پیش‌آزمون، کودکان در آزمون رشد حرکتی برونینکس-اوزرتسکی (واعظ موسوی و شجاعی، ۱۳۸۴) و همچنین آزمون کارکرد اجرایی فلانکر (دیویدسون و همکاران، ۲۰۰۶) شرکت کردند. سپس، گروه آزمایشی برنامهٔ حرکتی مداخله‌ای را به‌مدت هشت هفته به‌شکل دو جلسهٔ ۶۰دقیقه‌ای در هفته در شرایط خودتنظیمی دریافت کرد. در کنار هر کودک در شرایط خودتنظیمی، کودکی در گروه گواه قرار داشت که به‌صورت همخوان با کودک گروه آزمایشی و مشابه با انتخاب‌های وی در مداخلات رشدی در شرایط غیرخودتنظیمی شرکت کرد. در پایان مداخلات، پس‌آزمون و پس از یک‌ماه، آزمون پیگیری در متغیرهای رشد حرکتی و شناختی اجرا شد. تجزیه‌‌وتحلیل آماری با استفاده از تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معناداری ۰٫۰۵ با نرم‌‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ انجام پذیرفت.
یافته‌ها: نتایج آزمون در ارتباط با رشد مهارت حرکتی ظریف نشان داد که شرایط خودتنظیمی در تمام رده‌های سنی هفت سال (۵٫۲۴=F و ۰٫۰۳۵=p) و نُه سال (۷٫۱۱=F و ۰٫۰۱۶=p) و یازده سال (۹٫۷۰=F و ۰٫۰۰۶=p) معنا‌دار است. در ارتباط با کنترل بازداری در ردهٔ سنی نُه سال اثر اصلی گروه معنا‌دار بوده است (۴٫۵۸=F و ۰٫۰۴۷=p)؛ اما در رده‌های سنی هفت و یازده سال اثر اصلی گروه معنا‌دار نیست (به ترتیب ۰٫۶۲۰= p و ۰٫۱۱۰=p).
نتیجه‌گیری: نتایج مشخص کرد، راهبردهای خودتنظیم در شرایط تمرین، بهبود عملکرد را در رشد مهارت‌های حرکتی ظریف و کنترل بازداری دختران هفت و نُه و یازده سال به‌‌همراه دارد. نتایج این تحقیق می‌تواند در مداخله‌های عصب‌شناختی و آموزشی استفاده شود.
روش‌بررسی: این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. آزمودنی‌های تحقیق را شصت دختر هفت و نُه و یازده سال به تعداد مساوی، از شهر اصفهان در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند که به‌صورت هدف‌مند انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان در هر ردهٔ سنی به‌طور تصادفی در دو گروه ده‌نفرهٔ آزمایشی و گواه قرار گرفتند. در مرحلهٔ پیش‌آزمون، کودکان در آزمون رشد حرکتی برونینکس-اوزرتسکی (واعظ موسوی و شجاعی، ۱۳۸۴) و همچنین آزمون کارکرد اجرایی فلانکر (دیویدسون و همکاران، ۲۰۰۶) شرکت کردند. سپس، گروه آزمایشی برنامهٔ حرکتی مداخله‌ای را به‌مدت هشت هفته به‌شکل دو جلسهٔ ۶۰دقیقه‌ای در هفته در شرایط خودتنظیمی دریافت کرد. در کنار هر کودک در شرایط خودتنظیمی، کودکی در گروه گواه قرار داشت که به‌صورت همخوان با کودک گروه آزمایشی و مشابه با انتخاب‌های وی در مداخلات رشدی در شرایط غیرخودتنظیمی شرکت کرد. در پایان مداخلات، پس‌آزمون و پس از یک‌ماه، آزمون پیگیری در متغیرهای رشد حرکتی و شناختی اجرا شد. تجزیه‌‌وتحلیل آماری با استفاده از تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معناداری ۰٫۰۵ با نرم‌‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ انجام پذیرفت.
یافته‌ها: نتایج آزمون در ارتباط با رشد مهارت حرکتی ظریف نشان داد که شرایط خودتنظیمی در تمام رده‌های سنی هفت سال (۵٫۲۴=F و ۰٫۰۳۵=p) و نُه سال (۷٫۱۱=F و ۰٫۰۱۶=p) و یازده سال (۹٫۷۰=F و ۰٫۰۰۶=p) معنا‌دار است. در ارتباط با کنترل بازداری در ردهٔ سنی نُه سال اثر اصلی گروه معنا‌دار بوده است (۴٫۵۸=F و ۰٫۰۴۷=p)؛ اما در رده‌های سنی هفت و یازده سال اثر اصلی گروه معنا‌دار نیست (به ترتیب ۰٫۶۲۰= p و ۰٫۱۱۰=p).
نتیجه‌گیری: نتایج مشخص کرد، راهبردهای خودتنظیم در شرایط تمرین، بهبود عملکرد را در رشد مهارت‌های حرکتی ظریف و کنترل بازداری دختران هفت و نُه و یازده سال به‌‌همراه دارد. نتایج این تحقیق می‌تواند در مداخله‌های عصب‌شناختی و آموزشی استفاده شود.
واژه‌های کلیدی: خودتنظیمی، کارکرد اجرایی، کنترل بازداری، رشد، مهارت حرکتی ظریف، برونینکس-اوزرتسکی، آزمون فلانکر.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
فهرست منابع
1. Piaget J. The Origin of Intelligence in the Child. Routledge and Kegan Paul; 1953.
2. Adolph KE. Learning to Learn in the Development of Action. In: Rieser JJ, Lockman JJ, Nelson CA. Action As An Organizer of Learning and Development: Volume 33 in the Minnesota Symposium on Child Psychology Series. Psychology Press; 2005. pp: 91–122.
3. Diamond A. Close interrelation of motor development and cognitive development and of the cerebellum and prefrontal cortex. Child Dev. 2000;71(1):44–56. [DOI]
4. Viholainen H, Ahonen T, Lyytinen P, Cantell M, Tolvanen A, Lyytinen H. Early motor development and later language and reading skills in children at risk of familial dyslexia. Dev Med Child Neurol. 2006;48(5):367–73. [DOI]
5. Ferrari M, Pinard A, Reid L, Bouffard-Bouchard T. The relationship between expertise and self-regulation in movement performance: Some theoretical issues. Perceptual and Motor Skills. 1991;72(1):139–50. [DOI]
6. Chiviacowsky S, Wulf G, de Medeiros FL, Kaefer A, Tani G. Learning benefits of self-controlled knowledge of results in 10-year-old children. Res Q Exerc Sport. 2008;79(3):405–10. [DOI]
7. Zelazo PD, Müller U, Frye D, Marcovitch S, Argitis G, Boseovski J, et al. The development of executive function in early childhood. Monogr Soc Res Child Dev. 2003;68(3):vii–137. [DOI]
8. Avila C, Parcet MA. Personality and inhibitory deficits in the stop-signal task: the mediating role of Gray’s anxiety and impulsivity. Personality and Individual Differences. 2001;31(6):975–86. [DOI]
9. Dawson P, Guare R. Executive Skills in Children and Adolescents: A Practical Guide to Assessment and Intervention. 3rd ed. New York: Guilford Press; 2018.
10. Clarson AG. Kindergarten fine motor skills and executive function: Two non-academic predictors of academic achievement [Ph.D dissertion]. [Fairfax, USA]: George Mason University; 2013.
11. Hajloo N, Rezaie Sharif A. Psychometric properties of Colorado Learning Difficulties Questionnaire (CLDQ). Journal of Learning Disabilities. 2011;1(1):24–43. [Persian] [Article]
12. Westendorp M, Houwen S, Hartman E, Mombarg R, Smith J, Visscher C. Effect of a ball skill intervention on children’s ball skills and cognitive functions. Med Sci Sports Exerc. 2014;46(2):414–22. [DOI]
13. Salman A, Amini HA, Zarian E. The effect of gymnastics training on executive functions children with developmental coordination disorder. Journal of Applied Psycology Research. 2014;5(2):47–64. [Persian] [DOI]
14. Hashemi A, Sheikh M, Hemayat-Talab R. The effect of regular exercise on motor function in children with developmental coordination disorder. International Journal of Sport Studies. 2016;15(58):261–75.
15. Tsai C-L, Wang C-H, Tseng Y-T. Effects of exercise intervention on event-related potential and task performance indices of attention networks in children with developmental coordination disorder. Brain Cogn. 2012;79(1):12–22. [DOI]
16. Ball MF. Developmental coordination disorder hints and tips for the activities of daily living. London: Jessica Kingsley; 2002.
17. Saheban F, Amiri S, Kajbaf MB, Abedi A. The efficacy of short-term executive functions training on the reduction of symptoms of attention deficit and hyperactivity of elementary boy students in Esfahan metropolitan area. Advances in Cognitive Science. 2010;12(1):52–8. [Persian] [Article]
18. Vaez Mousavi S, Shojaii M. Coparison and describtion of physical characteristics of secondry school students in Tehran during 82-83. 2005;3(5):133–55. [Persian]
19. Davidson MC, Amso D, Anderson LC, Diamond A. Development of cognitive control and executive functions from 4 to 13 years: Evidence from manipulations of memory, inhibition, and task switching. Neuropsychologia. 2006;44(11):2037–78. [DOI]
20. Janelle CM, Kim J, Singer RN. Subject-controlled performance feedback and learning of a closed motor skill. Percept Mot Skills. 1995;81(2):627–34. [DOI]
21. Grand KF, Bruzi AT, Dyke FB, Godwin MM, Leiker AM, Thompson AG, et al. Why self-controlled feedback enhances motor learning: Answers from electroencephalography and indices of motivation. Human Movement Science. 2015;43:23–32. [DOI]
22. Stöckel T, Hughes CML. The relation between measures of cognitive and motor functioning in 5- to 6-year-old children. Psychol Res. 2016;80(4):543–54. [DOI]
23. Livesey D, Keen J, Rouse J, White F. The relationship between measures of executive function, motor performance and externalising behaviour in 5- and 6-year-old children. Hum Mov Sci. 2006;25(1):50–64. [DOI]
24. Roebers CM, Kauer M. Motor and cognitive control in a normative sample of 7-year-olds. Dev Sci. 2009;12(1):175–81. [DOI]
25. Diamond A. Executive Functions. Annu Rev Psychol. 2013;64(1):135–68. [DOI]
26. Lakes KD, Hoyt WT. Promoting self-regulation through school-based martial arts training. Journal of Applied Developmental Psychology. 2004 ;25(3):283-302.
27. Amini H, Jaberi Mogadam AA. The effect of gymnastics training on neuropsychological functioning of children with developmental coordination disorder. Journal of Motor Learning and Movement. 2015;7(2):217–38. [Persian] [DOI]
28. Fürst AJ, Hitch GJ. Separate roles for executive and phonological components of working memory in mental arithmetic. Mem Cognit. 2000;28(5):774–82. [DOI]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
