مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: آسیب شنوایی زبان ، ارتباط و شناخت را تحت تاثیر قرار می دهد. این پژوهش با هدف بررسی اثر­بخشی مداخلات زبانی  در افزایش توانایی درک، تشخیص و  بازشناسی حالات هیجانی و احساسی چهره در دانش آموزان آسیب دیده شنوایی انجام شد.
روش بررسی:  : این مطالعه از نوع نیمه ‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه گواه طراحی شد. جامعه آماری دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی  آموزشگاه پسرانه­ی باغچه­بان یک، در سال تحصیلی 1396 بودند. 32 نفر از دانش­آموزان با استفاده از روش نمونه‌گیری غیر‌تصادفی ساده از میان جامعۀ موردنظر بعنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند و به صورت تصادفی 18  نفر در گروه آزمون و 14 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. هر دو گروه با استفاده از نرم­افزار شناخت حالات چهره محقق‌ساخته و چک‌لیست مرتبط ارزیابی شدند. دانش­آموزان گروه آزمایش در 18 جلسه آموزشی – توانبخشی انفرادی 30 دقیقه­ای شرکت کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از از نرم­افزار Spss  نسخه­ی 22 و  آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 01/0 استفاده شد.
یافته ها: پس از مداخله و آموزش، همچنین حذف اثر پیش­ آزمون تفاوت معنی‌داری در  میانگین توانایی  درک، تشخیص و بازشناسی حالات  هیجانی و احساسی چهره­ بین دو گروه آزمایش و گواه مشاهده گردید، بنابراین مقایسه نمرات دانش‌آموزان دو گروه پس از آموزش نشان داد که میزان توانایی گروه آزمون برخلاف گروه گواه  افزایش یافته و این تغییرات را می­توان ناشی از مداخله­ دانست .
نتیجه­گیری: توانایی دانش­آموزان آسیب‌دیده شنوایی در تشخیص، درک و بیان مفاهیم مربوط به حالات و هیجانات چهره با مداخله­ی زبانی از سوی گفتاردرمانگر و در قالب برنامه توانبخشی ارتقا می­یابد.

واژه‌های کلیدی: حالات هیجانی و احساسی چهره، مداخلات زبانی، دانش آموزان آسیب دیده شنوایی، بازشناسی احساسات و هیجانات، آموزش.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---