مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- آموزش و پرورش استثنایی شهر تهران
2- بنیاد دانشنامه نویسی وزارت علوم
3- دانشکده ی زبان و ادبیات خارجی دانشگاه تهران
2- بنیاد دانشنامه نویسی وزارت علوم
3- دانشکده ی زبان و ادبیات خارجی دانشگاه تهران
چکیده: (383 مشاهده)
زمینه و هدف: آسیب شنوایی زبان ، ارتباط و شناخت را تحت تاثیر قرار می دهد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مداخلات زبانی در افزایش توانایی درک، تشخیص و بازشناسی حالات هیجانی و احساسی چهره در دانش آموزان آسیب دیده شنوایی انجام شد.
روش بررسی: : این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه گواه طراحی شد. جامعه آماری دانشآموزان آسیب‌دیده شنوایی آموزشگاه پسرانهی باغچهبان یک، در سال تحصیلی 1396 بودند. 32 نفر از دانشآموزان با استفاده از روش نمونه‌گیری غیر‌تصادفی ساده از میان جامعۀ موردنظر بعنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند و به صورت تصادفی 18 نفر در گروه آزمون و 14 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. هر دو گروه با استفاده از نرمافزار شناخت حالات چهره محقق‌ساخته و چک‌لیست مرتبط ارزیابی شدند. دانشآموزان گروه آزمایش در 18 جلسه آموزشی – توانبخشی انفرادی 30 دقیقهای شرکت کردند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از از نرمافزار Spss نسخهی 22 و آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 01/0 استفاده شد.
یافته ها: پس از مداخله و آموزش، همچنین حذف اثر پیش آزمون تفاوت معنی‌داری در میانگین توانایی درک، تشخیص و بازشناسی حالات هیجانی و احساسی چهره بین دو گروه آزمایش و گواه مشاهده گردید، بنابراین مقایسه نمرات دانشآموزان دو گروه پس از آموزش نشان داد که میزان توانایی گروه آزمون برخلاف گروه گواه افزایش یافته و این تغییرات را میتوان ناشی از مداخله دانست .
نتیجهگیری: توانایی دانشآموزان آسیب‌دیده شنوایی در تشخیص، درک و بیان مفاهیم مربوط به حالات و هیجانات چهره با مداخلهی زبانی از سوی گفتاردرمانگر و در قالب برنامه توانبخشی ارتقا مییابد.
روش بررسی: : این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه گواه طراحی شد. جامعه آماری دانشآموزان آسیب‌دیده شنوایی آموزشگاه پسرانهی باغچهبان یک، در سال تحصیلی 1396 بودند. 32 نفر از دانشآموزان با استفاده از روش نمونه‌گیری غیر‌تصادفی ساده از میان جامعۀ موردنظر بعنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند و به صورت تصادفی 18 نفر در گروه آزمون و 14 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. هر دو گروه با استفاده از نرمافزار شناخت حالات چهره محقق‌ساخته و چک‌لیست مرتبط ارزیابی شدند. دانشآموزان گروه آزمایش در 18 جلسه آموزشی – توانبخشی انفرادی 30 دقیقهای شرکت کردند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از از نرمافزار Spss نسخهی 22 و آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 01/0 استفاده شد.
یافته ها: پس از مداخله و آموزش، همچنین حذف اثر پیش آزمون تفاوت معنی‌داری در میانگین توانایی درک، تشخیص و بازشناسی حالات هیجانی و احساسی چهره بین دو گروه آزمایش و گواه مشاهده گردید، بنابراین مقایسه نمرات دانشآموزان دو گروه پس از آموزش نشان داد که میزان توانایی گروه آزمون برخلاف گروه گواه افزایش یافته و این تغییرات را میتوان ناشی از مداخله دانست .
نتیجهگیری: توانایی دانشآموزان آسیب‌دیده شنوایی در تشخیص، درک و بیان مفاهیم مربوط به حالات و هیجانات چهره با مداخلهی زبانی از سوی گفتاردرمانگر و در قالب برنامه توانبخشی ارتقا مییابد.
واژه‌های کلیدی: حالات هیجانی و احساسی چهره، مداخلات زبانی، دانش آموزان آسیب دیده شنوایی، بازشناسی احساسات و هیجانات، آموزش.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
