مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: اختلال اضطراب فراگیر یکی از شایع‌ترین اختلالات اضطرابی مشاهده شده در جمعیت عمومی و مراکز بالینی است، لذا با توجه به اهمیت اختلال اضطراب فراگیر، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی بر سرسختی روانشناختی و رشد اجتماعی دانش آموزان دارای اضطراب فراگیرانجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر ۱۳ تا ۱۵ ساله  منطقه 9شهر تهران(دوره اول متوسطه) در سال تحصیلی 1397-1398بودند. که به مرکز مشاوره همیار (تحت نظارت سازمان نظام روانشناسی) مراجعه کرده و تشخیص اختلال اضطراب فراگیر گرفته بودند. 30 نفر نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (۱5 نفر) و گروه گواه(۱۵ نفر) جایگزین شدند. سپس به تکمیل مقیاس سرسختی روان‌شناختی کیا مرئی و همکاران (1377) و  رشد اجتماعی کرامتی(1382) اقدام نمودند. سپس، هشت جلسه 60 دقیقه ای مداخله آموزشی خوددلگرم سازی برای گروه آزمایش برگزار شد، اما گروه گواه آموزشی دریافت ننمودند. داده­ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در سطح معنی‌داری 01/0 تحلیل شدند.
یافته­ها: نتایج نشان داد که در پس آزمون میانگین نمرات سرسختی روانشناختی و رشد اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معنی‌داری افزایش پیدا کرده است (001/0p < ).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش، آموزش خوددلگرم سازی در بهبود سرسختی روانشناختی و رشد اجتماعی دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر مؤثر بود.

واژه‌های کلیدی: خوددلگرم سازی، سرسختی روانشناختی، رشد اجتماعی، اضطراب فراگیر

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---