مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اردبیل
2- دانشگاه آزاد تهران غرب
3- دانشگاه پیام نور مرکز قزوین
4- دانشگاه آزاد علوم تحقیقات واحد تهران
2- دانشگاه آزاد تهران غرب
3- دانشگاه پیام نور مرکز قزوین
4- دانشگاه آزاد علوم تحقیقات واحد تهران
چکیده: (1222 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال اضطراب فراگیر یکی از شایع‌ترین اختلالات اضطرابی مشاهده شده در جمعیت عمومی و مراکز بالینی است، لذا با توجه به اهمیت اختلال اضطراب فراگیر، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی بر سرسختی روانشناختی و رشد اجتماعی دانش آموزان دارای اضطراب فراگیرانجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر ۱۳ تا ۱۵ ساله منطقه 9شهر تهران(دوره اول متوسطه) در سال تحصیلی 1397-1398بودند. که به مرکز مشاوره همیار (تحت نظارت سازمان نظام روانشناسی) مراجعه کرده و تشخیص اختلال اضطراب فراگیر گرفته بودند. 30 نفر نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (۱5 نفر) و گروه گواه(۱۵ نفر) جایگزین شدند. سپس به تکمیل مقیاس سرسختی روانشناختی کیا مرئی و همکاران (1377) و رشد اجتماعی کرامتی(1382) اقدام نمودند. سپس، هشت جلسه 60 دقیقه ای مداخله آموزشی خوددلگرم سازی برای گروه آزمایش برگزار شد، اما گروه گواه آموزشی دریافت ننمودند. دادهها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در سطح معنی‌داری 01/0 تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که در پس آزمون میانگین نمرات سرسختی روانشناختی و رشد اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معنی‌داری افزایش پیدا کرده است (001/0p < ).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش، آموزش خوددلگرم سازی در بهبود سرسختی روانشناختی و رشد اجتماعی دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر مؤثر بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر ۱۳ تا ۱۵ ساله منطقه 9شهر تهران(دوره اول متوسطه) در سال تحصیلی 1397-1398بودند. که به مرکز مشاوره همیار (تحت نظارت سازمان نظام روانشناسی) مراجعه کرده و تشخیص اختلال اضطراب فراگیر گرفته بودند. 30 نفر نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (۱5 نفر) و گروه گواه(۱۵ نفر) جایگزین شدند. سپس به تکمیل مقیاس سرسختی روانشناختی کیا مرئی و همکاران (1377) و رشد اجتماعی کرامتی(1382) اقدام نمودند. سپس، هشت جلسه 60 دقیقه ای مداخله آموزشی خوددلگرم سازی برای گروه آزمایش برگزار شد، اما گروه گواه آموزشی دریافت ننمودند. دادهها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در سطح معنی‌داری 01/0 تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که در پس آزمون میانگین نمرات سرسختی روانشناختی و رشد اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معنی‌داری افزایش پیدا کرده است (001/0p < ).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش، آموزش خوددلگرم سازی در بهبود سرسختی روانشناختی و رشد اجتماعی دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر مؤثر بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
