جلد 10 - شماره سال ۱۳۹۹
جلد (10): 232 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mahzoon Khorasani M, Mousavi M. The Effects of Schema Therapy on the Hope of Life, Quality of Life, and Psychological Wellbeing in Housewives. MEJDS. 2020; 10 :232-232
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1624-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1624-fa.html
محزون خراسانی مریم، موسوی مرضیه. بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی بر امید به زندگی، کیفیت زندگی و بهزیستی روان‌شناختی زنان خانه‌دار شهر تهران. مجله مطالعات ناتوانی. 1399; 10 () :232-232
1- دانشکدۀ پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی تهران
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکدۀ پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکدۀ پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (1449 مشاهده)
زمینه و هدف: سلامت نهاد خانواده از اهمیت خاصی برخوردار است و زن به‌عنوان یکی از ارکان خانواده در این سلامت نقش بسزایی ایفا می‌کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی بر امید به زندگی، کیفیت زندگی و بهزیستی روان‌شناختی زنان خانه‌دار شهر تهران بود.
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنان خانه‌دار منطقهٔ سه شهر تهران در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. از بین آنان نمونه‌ای شامل ۵۰ نفر به‌صورت غیرتصادفی هدف‌مند انتخاب شد و به‌طور تصادفی در دو گروه ۲۵نفرهٔ آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس بهزیستی روان‌شناختی (ریف، ۱۹۸۹)، پرسشنامۀ کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۶)، پرسشنامۀ امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، ۱۹۹۱) و پرسشنامهٔ طرحوارهٔ یانگ فرم کوتاه (یانگ و براون، ۱۹۹۸) بود. جلسات طرحواره‌درمانی در ده جلسه، هفته‌ای یک بار به‌مدت ۹۰ دقیقه به گروه آزمایش آموزش داده شد؛ اما گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام گرفت و سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که در پس‌آزمون بین گروه آزمایش و گروه گواه در امید به زندگی (۰٫۰۰۱>p)، کیفیت زندگی (۰٫۰۰۱>p) و بهزیستی روان‌شناختی (۰٫۰۰۲=p) تفاوت معناداری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، طرحواره‌درمانی موجب افزایش امید به زندگی، کیفیت زندگی، بهزیستی روان‌شناختی و مؤلفه‌های آن‌ها در زنان خانه‌دار می‌شود؛ بنابراین انجام مداخلات براساس این رویکرد می‌تواند در ارتقای سلامت روان و بهبود زندگی زنان خانه‌دار مؤثر باشد.
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنان خانه‌دار منطقهٔ سه شهر تهران در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. از بین آنان نمونه‌ای شامل ۵۰ نفر به‌صورت غیرتصادفی هدف‌مند انتخاب شد و به‌طور تصادفی در دو گروه ۲۵نفرهٔ آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس بهزیستی روان‌شناختی (ریف، ۱۹۸۹)، پرسشنامۀ کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۶)، پرسشنامۀ امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، ۱۹۹۱) و پرسشنامهٔ طرحوارهٔ یانگ فرم کوتاه (یانگ و براون، ۱۹۹۸) بود. جلسات طرحواره‌درمانی در ده جلسه، هفته‌ای یک بار به‌مدت ۹۰ دقیقه به گروه آزمایش آموزش داده شد؛ اما گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام گرفت و سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که در پس‌آزمون بین گروه آزمایش و گروه گواه در امید به زندگی (۰٫۰۰۱>p)، کیفیت زندگی (۰٫۰۰۱>p) و بهزیستی روان‌شناختی (۰٫۰۰۲=p) تفاوت معناداری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، طرحواره‌درمانی موجب افزایش امید به زندگی، کیفیت زندگی، بهزیستی روان‌شناختی و مؤلفه‌های آن‌ها در زنان خانه‌دار می‌شود؛ بنابراین انجام مداخلات براساس این رویکرد می‌تواند در ارتقای سلامت روان و بهبود زندگی زنان خانه‌دار مؤثر باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
