مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: سندرم متابولیک یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها به ویژه در میان زنان است که رفتار‌های غیر‌متحرک خاص با آن ارتباط زیادی دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر‌بخشی آموزشی معنادرمانی گروهی بر رفتارهای غیر‌متحرک خاص در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک بود.
روش بررسی: روش این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون، پس آزمون و پیگیری به همراه گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش زنان سنین 25 تا 60 سال مبتلا به سندرم متابولیک شهرستان سمنان، در نیمه اول سال 1397 بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر بود که به شیوه نمونه‌گیری درسترس انتخاب شدند و با جایگزینی تصادفی و همگن سازی در 2 گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. آموزش معنادرمانی در قالب 10 جلسه ارائه شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه رفتار‌غیر‌متحرک خاص (روزنبرگ و همکاران، 2010) بود. داده­ها با نرم افزار SPSS و به روش تحلیل واریانس اندازه­های مکرر با سطح معناداری 050/0 تحلیل شد.
یافته‌ها: در پژوهش حاضر تفاوت میانگین­های اثر تعاملی گروه * زمان بین پیش آزمون (019/0=P) و پس آزمون و بین پس آزمون و پیگیری (019/0=P) برای رفتارهای غیرمتحرک در اوایل هفته معنادار بود. همچنین تفاوت میانگین­های اثر تعاملی گروه * زمان بین پیش آزمون و پس آزمون (009/0=P) و بین پس آزمون و پیگیری (001/0=P) برای رفتارهای غیرمتحرک در اواخر هفته معنادار بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می‌توان گفت معنادرمانی با تغییراتی که در فرد ایجاد می­کند، می‌تواند افراد را علاوه بر تغییرات روان‌شناختی، او را به تلاش و تحرک رفتاری و جسمی وادارد، بنابراین بکار بردن این مداخله برای افراد با رفتارهای غیر‌حرکتی خاص پیشنهاد می‌شود.

واژه‌های کلیدی: رفتار‌های غیر‌متحرک خاص، سندرم متابولیک، معنادرمانی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---