مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (722 مشاهده)
چکیده
مقدمه: مراجعه روزافزون مراجعان متقاضی طلاق به مراکز مشاوره و نیز گزارشهای دادگستری، حاکی از افزایش و رشد رابطه فرازناشویی به عنوان یکی از دلایل طلاق در کشور میباشد، بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی روانرنجوری در رابطه سبکهای دلبستگی عاشقانه و روابط فرازناشویی در میان زوجین مراجعهکننده جهت طلاق بود.
روش کار: روش پژوهش توصیفی- همبستگی و به طورخاص مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی زوجین مراجعه کننده جهت طلاق به مراکز مشاوره اداره دادگستری در مناطق 1،2،3،4 شهر تهران بود. برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 20 برای هر متغیر مشاهده شده و با احتساب احتمال وجود پرسشنامه های ناقص 270 نفر به عنوان حجم نمونه به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های استاندارد روابط فرازناشویی(JEIQ)، مقیاس شخصیت نئو(FFI- NEO) و سبک های دلبستگی عاشقانه (شیوه های رفتاری)(BSQ) بودند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین سبک های دلبستگی عاشقانه و صفت شخصیتی روان رنجوری با روابط فرازناشویی رابطه ی مستقیم معنی دار وجود دارد. مدل پژوهش دارای برازش بوده و تایید شد و 90/0 از واریانس روابط فرازناشویی توسط سبک های دلبستگی عاشقانه و روان رنجوری مورد تبیین قرار گرفت و روان رنجور خویی در رابطه بین سبک های دلبستگی عاشقانه و روابط فرازناشویی نقش میانجی دارا بود.
نتیجهگیری: اﻓﺮاد روانرنجور و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺒﮏ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ اﺟﺘﻨﺎب دارﻧﺪ، دارای ﺛﺒﺎت اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻤﺘﺮی ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺗﻮاﻓﻖ ﭘﺬیﺮی ﭘﺎیﯿﻦﺗﺮی دارﻧﺪ و در ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺠﺮﺑﻪﭘﺬیﺮی ﻧﯿﺰ ﻧﻤﺮه ﮐﻤﺘﺮی ﮐﺴﺐ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻪ رواﺑﻂ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪتﺗﺮ ﻣﯽﭘﺮدازﻧﺪ و ﻣﯿﺰان رﺿﺎیﺖ و ﺗﻌﻬﺪ آنﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﭘﺎیﯿﻦﺗﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎیﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ روابط فرازناشویی ﻣﯽﺷﻮد.
مقدمه: مراجعه روزافزون مراجعان متقاضی طلاق به مراکز مشاوره و نیز گزارشهای دادگستری، حاکی از افزایش و رشد رابطه فرازناشویی به عنوان یکی از دلایل طلاق در کشور میباشد، بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی روانرنجوری در رابطه سبکهای دلبستگی عاشقانه و روابط فرازناشویی در میان زوجین مراجعهکننده جهت طلاق بود.
روش کار: روش پژوهش توصیفی- همبستگی و به طورخاص مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی زوجین مراجعه کننده جهت طلاق به مراکز مشاوره اداره دادگستری در مناطق 1،2،3،4 شهر تهران بود. برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 20 برای هر متغیر مشاهده شده و با احتساب احتمال وجود پرسشنامه های ناقص 270 نفر به عنوان حجم نمونه به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های استاندارد روابط فرازناشویی(JEIQ)، مقیاس شخصیت نئو(FFI- NEO) و سبک های دلبستگی عاشقانه (شیوه های رفتاری)(BSQ) بودند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین سبک های دلبستگی عاشقانه و صفت شخصیتی روان رنجوری با روابط فرازناشویی رابطه ی مستقیم معنی دار وجود دارد. مدل پژوهش دارای برازش بوده و تایید شد و 90/0 از واریانس روابط فرازناشویی توسط سبک های دلبستگی عاشقانه و روان رنجوری مورد تبیین قرار گرفت و روان رنجور خویی در رابطه بین سبک های دلبستگی عاشقانه و روابط فرازناشویی نقش میانجی دارا بود.
نتیجهگیری: اﻓﺮاد روانرنجور و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺒﮏ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ اﺟﺘﻨﺎب دارﻧﺪ، دارای ﺛﺒﺎت اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻤﺘﺮی ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺗﻮاﻓﻖ ﭘﺬیﺮی ﭘﺎیﯿﻦﺗﺮی دارﻧﺪ و در ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺠﺮﺑﻪﭘﺬیﺮی ﻧﯿﺰ ﻧﻤﺮه ﮐﻤﺘﺮی ﮐﺴﺐ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻪ رواﺑﻂ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪتﺗﺮ ﻣﯽﭘﺮدازﻧﺪ و ﻣﯿﺰان رﺿﺎیﺖ و ﺗﻌﻬﺪ آنﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﭘﺎیﯿﻦﺗﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎیﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ روابط فرازناشویی ﻣﯽﺷﻮد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
