مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
سمیرا یزدانی1، دکتر علی اکبر ارجمندنیا1، دکتر وحید نجاتی2، دکتر سعید حسن زاده1، دکتر جلیل فتح آبادی2
1- دانشگاه تهران
2- دانشگاه شهید بهشتی
2- دانشگاه شهید بهشتی
چکیده: (701 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال یادگیری ریاضی با نقایصی در کارکردهای شناختی همراه است. یکی از اصلی‌ترین کارکردهای شناختی توانایی بینایی- فضایی هست که متشکل از هشت عامل مجزا است. هدف این مطالعه بررسی تفاوت‌های موجود در عوامل هشتگانه بینایی فضایی در کودکان مبتلابه اختلال یادگیری ریاضی و عادی بود.
روش: در این پژوهش توصیفی تحلیلی، 128 دختر و پسر مبتلابه اختلال یادگیری ریاضی و عادی در دامنه سنی 9 تا 12 سال شرکت کردند. عوامل هشتگانه بینایی فضایی شامل انعطافپذیری بستن، سرعت بستن، سرعت ادراک، تجسم سازی، روابط فضایی، جهت‌یابی فضایی، توانایی فضایی زمانی و مسیریابی از طریق هشت تکلیف معتبر بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون من ویتنی نشان داد کودکان مبتلابه اختلال یادگیری ریاضی در مقایسه با کودکان عادی در تمامی تکالیف بینایی فضایی به‌طور معنی‌داری عملکرد ضعیف‌تری داشتند (05/0≥P). همچنین میانگین زمان واکنش کودکان مبتلابه اختلال نقص توجه بیش فعالی در سه تکلیف تجسم سازی، روابط فضایی و جهت‌یابی فضایی به‌طور معنی‌داری بیشتر از کودکان عادی بود (05/0≥P).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش مبنی بر وجود نقایصی در عوامل مختلف توانایی فضایی، لازم به نظر می‌رسد که متخصصین حوزه توانبخشی شناختی تمامی عوامل هشتگانه توانایی فضایی را به‌طور جامع در ارزیابی کودکان مبتلابه اختلال یادگیری ریاضی مدنظر قرار داده و جهت رفع مشکلات احتمالی مبادرت ورزند.
روش: در این پژوهش توصیفی تحلیلی، 128 دختر و پسر مبتلابه اختلال یادگیری ریاضی و عادی در دامنه سنی 9 تا 12 سال شرکت کردند. عوامل هشتگانه بینایی فضایی شامل انعطافپذیری بستن، سرعت بستن، سرعت ادراک، تجسم سازی، روابط فضایی، جهت‌یابی فضایی، توانایی فضایی زمانی و مسیریابی از طریق هشت تکلیف معتبر بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون من ویتنی نشان داد کودکان مبتلابه اختلال یادگیری ریاضی در مقایسه با کودکان عادی در تمامی تکالیف بینایی فضایی به‌طور معنی‌داری عملکرد ضعیف‌تری داشتند (05/0≥P). همچنین میانگین زمان واکنش کودکان مبتلابه اختلال نقص توجه بیش فعالی در سه تکلیف تجسم سازی، روابط فضایی و جهت‌یابی فضایی به‌طور معنی‌داری بیشتر از کودکان عادی بود (05/0≥P).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش مبنی بر وجود نقایصی در عوامل مختلف توانایی فضایی، لازم به نظر می‌رسد که متخصصین حوزه توانبخشی شناختی تمامی عوامل هشتگانه توانایی فضایی را به‌طور جامع در ارزیابی کودکان مبتلابه اختلال یادگیری ریاضی مدنظر قرار داده و جهت رفع مشکلات احتمالی مبادرت ورزند.
واژه‌های کلیدی: اختلال یادگیری ریاضی، توانایی بینایی- فضایی، انعطافپذیری بستن، سرعت بستن، سرعت ادراک، تجسم سازی، روابط فضایی، جهت‌یابی فضایی، توانایی فضایی زمانی، مسیریابی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
