مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: عدم توجه به کیفیت زندگی می تواند موجب بیماری یا تشدید آن شده و سلامت عمومی را به خطر اندازد. پژوهش حاضر با هدف تعیین مقایسه اثربخشی درمان شناختی و رفتاری و آموزش مبتنی بر انگیزش محافظت بر کیفیت زندگی در بین افراد مبتلا به دیابت نوع II به اجرا درآمد.
مواد و روش­ها: تحقیق حاضر طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و همراه با پیگیری بود و از منظر هدف، تحقیق کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه افرادی 40-65 ساله در شهر تهران است که به جهت ابتلا به بیماری دیابت به انجمن دیابت شهر تهران مراجعه و تشکیل پرونده داده‌اند. نمونه پژوهش حاضر براساس نمونه گیری در دسترس و مبتنی بر هدف شامل 45  نفر(برای هر گروه 15 نفر) بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(2004)، پروتکل درمان شناختی رفتاری و پروتکل آموزش مبتنی بر انگیزش محافظت بود و به منظور تحلیل آماری داده ها، از تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد.
یافته­ها: یافته­ها نشان داد که دو شیوه درمان شناختی رفتاری و آموزش مبتنی بر انگیزه محافظت بر کیفیت زندگی، در پس آزمون معنی دار است. همچنین تاثیر عامل زمان بر نمرات کیفیت زندگی در مرحله پیگیری معنی دار است. بین نمرات کیفیت زندگی در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری صرف نظر از گروه، تفاوت وجود دارد. همچنین اثر تعامل بین گروه و زمان نیز معنی دار است. می توان نتیجه گرفت گروهی که از درمان شناختی رفتاری و آموزش مبتنی بر انگیزش محافظت برخوردار بودند در مقایسه با گروهی که درمانی دریافت نکردند افزایش معناداری در میزان کیفیت زندگی نشان دادند. پس فرضیه ها تایید شد.
نتیجه­گیری: می­توان نتیجه­گیری گرفت که با دو شیوه درمان شناختی رفتاری و آموزش مبتنی بر انگیزش محافظت می­توان کیفیت زندگی را در بیماران مبتلا به دیابت II بهبود بخشید.

واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی، درمان شناختی و رفتاری، آموزش مبتنی بر انگیزش محافظت، دیابت

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---