مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: ایدز یکی از بزرگترین چالش­های بشریت و از عمده­ترین عوامل خطر سلامتی محسوب می­شود. بنابراین، این پژوهش با هدف طراحی مدل اجتماع‌محور روش‎های سازگاری برای پیشگیری مثبت بر اساس وخامت ادارک‌شده و راهبردهای مقابله‌ای در افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی مثبت  انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع پژوهش­های کاربردی و در چهارچوب طرح­های همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی بیماران مبتلا به ایدز در شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود که تعداد ۲۵۰ نفر از آنان به روش در دسترس از بین بیماران مراجعه‎کننده به باشگاه­های مثبت تحت نظارت سازمان بهزیستی به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع­آوری داده­ها از پرسش‌نامه سبک­های مقابله­ای (لازاروس و فولکمن، ۱۹۸۴)، پرسش‌نامه سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری (دروگتیس و دروگتیس،۱۹۹۰) و پرسش‌نامه کوتاه ادراک بیماری (بردبنت، پتریه، مین و وینمن، ۲۰۰۶) استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با روش مدلسازی معادلات ساختاری  و با استفاده از نرم افزار (نرم افزار AMOS-21) انجام گردید.
یافته ­ها: مدل پیشنهادی پس از تصحیح، برازش قابل قبولی با داده­ ها نشان داد (081/0=RMSEA، 95/0=AGFI).  همچنین ضریب مسیر غیرمستقیم وخامت ادراک‌شده بر سازگاری روانی– اجتماعی با میانجی­گری راهبردهای مقابله­ای معنادار بود (۵۳۱ /۰ = β، ۰۰۱/۰=P). بررسی مسیرهای مستقیم وخامت ادراک شده بر سازگاری روانی-اجتماعی (۳۴۶/۰ = β، ۰۰۱/۰P=) و راهبردهای مقابله‎ای بر سازگاری روانی-اجتماعی (۲۸۷/۰ = β، ۰۰۲/۰P=) در افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی مثبت  حاکی از اثر مستقیم بود.