مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: اختلال اعتیاد به اینترنت، نوعی وابستگی رفتاری است که موجب نقص در عملکرد افراد و بروز اختلالات روانی می­­گردد. این پژوهش باهدف بررسی اثر شفقت خود بر اعتیاد به اینترنت با میانجی­گری راهبردهای مقابله­ای با استرس انجام گرفت.
 روش بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. 230 نفر از دانشجویان پردیس فارابی دانشگاه تهران مشغول به تحصیل در سال 98-1397 به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه­های شفقت خود (نف،2003)، اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1998) و راهبردهای مقابله با موقعیت­های استرس­زا (اندلر و پارکر، 1990) بود. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده­ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم‌افزار SPSS و AMOS استفاده شد. سطح معناداری برای آزمون­ها 05/0 در نظر گرفته شد.
 یافته­ها: مدل نهایی و اصلاح­شده تحلیل مسیر از برازش مطلوبی برخوردار بود (038/0= χ²، 84/0=p، 99/0=GFI، 99/0=CFI، 98/0=NFI و 002/0=RMSEA). نتایج تحلیل مسیر، اثر مستقیم شفقت خود بر اعتیاد به اینترنت را تائید نکرد. ضریب مسیر غیرمستقیم بین شفقت خود و اعتیاد به اینترنت با میانجی‌گری راهبردهای مقابله‌ای مسئله­مدار و هیجان­­مدار (006/0=p،42/0-=b) منفی و معنادار بود.
 نتیجه­گیری: یافته­های پژوهش نشان داد شفقت خود تنها از طریق راهبردهای مسئله­مدار و هیجان­مدار می­تواند بر اعتیاد به اینترنت اثر­گذار باشد. توجه به این مکانیسم اثر می­تواند در مداخلات پیشگیری و درمانی برای اعتیاد به اینترنت مؤثر باشد.

واژه‌های کلیدی: شفقت خود، اعتیاد به اینترنت، مسأله‌مدار، هیجان‌مدار، اجتنابی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---