مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان، سمنان، ایران
2- دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
3- استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان، سمنان، ایران
4- دانشیار بازنشسته گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
2- دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
3- استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان، سمنان، ایران
4- دانشیار بازنشسته گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
چکیده: (152 مشاهده)
زمینه و هدف: رضایت از زندگی یکی از مؤلفه های مهم در پژوهشهای روانشناختی است که افراد در صورت عدم دستیابی به آن با مشکلات و ناتوانی هایی مواجه می شوند. این پژوهش با هدف مدل یابی نقش واسطه ای ویژگیهای شخصیتی در رابطه بین مهارت حل مسأله با رضایت از زندگی در خانواده ها بود.
روش بررسی: این پژوهش به روش توصیفی- همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زوجهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره مناطق 2 و 5 شهر تهران در نیمه دوم سال 1397 و نیمه اول سال 1398 به تعداد 1283 نفر بود که از بین آنها نمونه ای به تعداد 290 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه های ویژگیهای شخصیتی مک کری و کاستا (1985)، حل مسأله هپنر و پترسن (1982) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) استفاده شد. به منظور تحلیل دادهها علاوه بر شاخصهای آمار توصیفی از روش آماری معادلات ساختاری در سطح معناداری 0/05 و نرم افزار آموس استفاده شد.
یافته ها: نتایج به دست آمده از مدل یابی معادلات رگرسیونی ساختاری نشان داد که اثر کل رضایت از زندگی (0/001<p،0/439β=) بر متغیر مهارتهای حل مسأله معنادار بود. همچنین اثر مستقیم رضایت از زندگی (0/001<p،0/258β=) بر متغیر مهارتهای حل مسأله معنادار بود. از طرف دیگر نتایج نشان داد اثر غیرمستقیم رضایت از زندگی با میانجیگری ویژگیهای شخصیتی (0/001<p،0/154β=) بر متغیر مهارتهای حل مسأله با استفاده از روش برآورد بوت استرپ برآورد شد. به طوری که شاخص نکویی برازش 0/994 و ریشه خطای میانگین مجذورات تقریب نیز 0/031 محاسبه شد.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد مدل ساختاری پژوهش با دادههای گردآوری شده برازش داشت و برای تبیین رابطه رضایت از زندگی در خانوادهها میتوان از متغیر مهارت حل مسأله با میانجیگری ویژگیهای شخصیتی استفاده کرد.
روش بررسی: این پژوهش به روش توصیفی- همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زوجهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره مناطق 2 و 5 شهر تهران در نیمه دوم سال 1397 و نیمه اول سال 1398 به تعداد 1283 نفر بود که از بین آنها نمونه ای به تعداد 290 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه های ویژگیهای شخصیتی مک کری و کاستا (1985)، حل مسأله هپنر و پترسن (1982) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) استفاده شد. به منظور تحلیل دادهها علاوه بر شاخصهای آمار توصیفی از روش آماری معادلات ساختاری در سطح معناداری 0/05 و نرم افزار آموس استفاده شد.
یافته ها: نتایج به دست آمده از مدل یابی معادلات رگرسیونی ساختاری نشان داد که اثر کل رضایت از زندگی (0/001<p،0/439β=) بر متغیر مهارتهای حل مسأله معنادار بود. همچنین اثر مستقیم رضایت از زندگی (0/001<p،0/258β=) بر متغیر مهارتهای حل مسأله معنادار بود. از طرف دیگر نتایج نشان داد اثر غیرمستقیم رضایت از زندگی با میانجیگری ویژگیهای شخصیتی (0/001<p،0/154β=) بر متغیر مهارتهای حل مسأله با استفاده از روش برآورد بوت استرپ برآورد شد. به طوری که شاخص نکویی برازش 0/994 و ریشه خطای میانگین مجذورات تقریب نیز 0/031 محاسبه شد.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد مدل ساختاری پژوهش با دادههای گردآوری شده برازش داشت و برای تبیین رابطه رضایت از زندگی در خانوادهها میتوان از متغیر مهارت حل مسأله با میانجیگری ویژگیهای شخصیتی استفاده کرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
