مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: نوجوانی یکی از دوره‌های مهم زندگی به‌شمار می‌رود که با تغییرات فیزیولوژیک، روان‌شناختی و اجتماعی چشمگیری همراه است و این تغییرات بر سازگاری نوجوانان تأثیرات مهمی دارد. هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی سازگاری دانش‌آموزان براساس تنظیم هیجانی در دانش‌آموزان شهر کرج بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی دانش‌آموزان پسر و دختر مقطع سوم راهنمایی شهر کرج در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ تشکیل دادند. از این میان نمونه‌ای دویست‌نفری به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای از دو مدرسهٔ پسرانه و دو مدرسهٔ دخترانه به‌صورت تصادفی از بین کلاس‌های سوم انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (گراتز و رومر، ۲۰۰۴) و پرسش‌نامهٔ سازگاری تحصیلی (بیکر و سریاک، ۱۹۸۹) بود. تحلیل داده‌ها ازطریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ انجام گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین سازگاری تحصیلی و تنظیم هیجانی رابطهٔ مثبت و معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p و ۰٫۹۰۱=r). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون مشخص کرد، زیرمقیاس‌های عدم پذیرش هیجان‌های منفی (۰٫۴۶۲=β و ۰٫۰۰۱>p)، دشواری در انجام رفتارهای هدفمند در مواقع درماندگی (۰٫۳۰۱=β و ۰٫۰۰۱>p)، دشواری در مهار رفتارهای تکانشی در مواقع درماندگی (۰٫۱۷۲=β و ۰٫۰۰۱>p)، دستیابی محدود به راهبردهای اثربخش تنظیم هیجان (۰٫۳۹۵=β و ۰٫۰۰۱>p)، فقدان آگاهی هیجانی (۰٫۱۸۳=β و ۰٫۰۰۱>p)، فقدان شفافیت هیجانی (۰٫۱۴۵=β و ۰٫۰۰۱>p) و به‌طور کلی تنظیم هیجانی (۰٫۵۹۲=β و ۰٫۰۰۱>p)، نقش پیش‌بینی‌کننده در تبیین سازگاری تحصیلی داشتند.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، تنظیم هیجانی می‌تواند سازگاری تحصیلی را در نوجوانان پیش‌بینی کند.