BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2453-fa.html
، علی مشهدی* 1، زهرا طبیبی1
زمینه و هدف: تعاملات والد-فرزندی و شیوه‌های فرزندپروری، از عوامل خانوادگی مهم‌تر و بنیادی‌تر مؤثر بر سلامت روانی فرزندان محسوب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامهٔ توانمندسازی خانواده مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی (MSFP) بر بهبود تعاملات درون‌فردی و برون‌فردی ذهن‌آگاهی مادران دارای فرزندان ۱۰تا۱۴ساله انجام شد.
روش‌بررسی: روش این پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را مادران کودکان ۱۰تا۱۴سالهٔ شرکت‌کننده در مؤسسهٔ قلم‌چی شهر مشهد تشکیل دادند که به‌روش نمونه‌گیری دردسترس ۲۴ مادر انتخاب شدند. سپس به‌تصادف در گروه مداخله و گروه گواه (هرکدام دوازده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش هفت جلسهٔ ۱۲۰دقیقه‌ای برنامهٔ توانمندسازی خانواده مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی را دریافت کرد و گروه گواه در فهرست انتظار قرار گرفت. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، مقیاس ذهن‌آگاهی بین‌‌فردی در فرزندپروری (دانکن و همکاران، ۲۰۰۷) و پرسش‌نامۀ پنج‌وجهی ذهن‌آگاهی (بائر و همکاران، ۲۰۰۶) را تکمیل کردند. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۱ در سطح معناداری ۰٫۰۵ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین گروه آزمایش دریافت‌کنندهٔ جلسات توانمندسازی خانواده مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی و گروه گواه، از نظر ذهن‌آگاهی درون‌فردی (۰٫۰۱۵=p) و ذهن‌آگاهی برون‌فردی (۰٫۰۰۲=p) تفاوت معنادار وجود داشت. همچنین جلسات توانمندسازی خانواده به‌ترتیب ۲۸درصد و 51درصد از تغییرات ذهن‌آگاهی درون‌فردی و برون‌فردی مادران را تبیین کردند.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، برنامهٔ توانمندسازی خانواده مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی موجب بهبود ذهن‌آگاهی درون‌فردی و برون‌فردی مادران دارای فرزندان ۱۰تا۱۴ساله می‌شود؛ بنابراین می‌توان از این برنامه برای بهبود تعاملات والدین و فرزندان استفاده کرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
