مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

مقدمه و هدف: ام اس بیماری است که بیماران مبتلا به آن با چالش های جسمانی، روانی، عاطفی و اجتماعی بسیاری روبه رو می شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر درماندگی روان‌شناختی، عدم تحمل بلاتکلیفی و خودتنظیمی هیجانی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام‌اس شهر تهران انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون - گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این مطالعه زنان مبتلا به ام اس بودند که به منظور مشاوره و درمان به انجمن ام اس شهر تهران مراجعه کرده بودند. غربالگری بر اساس مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران (1994)، مقیاس درماندگی روان‌شناختی لاویباند و لاویباند (1995) و مقیاس خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدن (2010) انجام شد و 30 زن مبتلا به ام اس به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه طرحواره درمانی، طی 8 جلسه 45 دقیقه ای مداخله گروهی را دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) انجام شد.
یافته­ها: نشان داد طرحواره درمانی بر درماندگی روان‌شناختی، تحمل بلاتکلیفی و خودتنظیمی هیجانی زنان مبتلا به ام اس مؤثر است (05/0 > P) و این نتایج در پیگیری سه ماهه حفظ شد.
نتیجه­گیری: می­توان نتیجه گرفت طرحواره درمانی بر درماندگی روانشناختی، عدم تحمل بلاتکلیفی و خودتنظیمی هیجانی زنان مبتلا به ام اس در مرحله پس آزمون و پیگیری مؤثر بود.

واژه‌های کلیدی: طرحواره درمانی، درماندگی روان‌شناختی، عدم تحمل بلاتکلیفی، خودتنظیمی هیجانی، مولتیپل اسکلروزیس

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---