مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف :سالمندی امری طبیعی و غیرقابل اجتناب است که در ایران رشد شتابانی به خود گرفته است لذا توجه به فاکتورهای سلامت سالمندان از اهمیت بسزایی برخوردار است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه تحمل پریشانی با نقش میانجی بهزیستی روانشناختی در کیفیت زندگی سالمندان شهر تهران  انجام شد.
مواد و روش­ها:  روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامه آماری شامل کلیه سالمندان بالای 60 سال شهر تهران است که از این میان 200 نفر به روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند؛ این افراد به پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف (2002)، تحمل پریشانی سیمون و گاهر(2005)، کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) پاسخ دادند. داده های پژوهش به روش مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزارهایSPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظرگرفته شد
یافته ها: نتایج با مقادیر (AGFI=0.891, CFI=0.969, GFI=0.923 RMSEA=0.056,)  بیانگر برازش خوب مدل بود. براساس ضرایب مستقیم رابطه بین تحمل پریشانی با کیفیت زندگی (=0.312, P=0.028β)، تحمل پریشانی و بهزیستی روانشناختی (β=0.814, P[MP2D1] =0.001 )، بهزیشتی روانشناختی و کیفیت زندگی (=0.544, P=0.001 β) سالمندان معنادار بود. لذا در بررسی ضریب غیرمستفیم با آزمون بوت استرپ  با توجه به نقش میانجیگر بهزبیستی­روانشناختی، رابطه بین تحمل پریشانی و کیفیت زندگی سالمندان(=0.443, P=0.001 β) معنادارا رزیابی شد.
نتیجه­ گیری بهره­گیری از فاکتورهای سلامت و بهزیستی روانشناختی می تواند به عنوان یک عامل تعیین کننده در تاثیر تحمل پریشانی بر  کیفیت زندگی در دوره سالمندی  و دستیابی به سالمندی موفق باشد

واژه‌های کلیدی: تحمل پریشانی، بهزیستی روانشناختی، کیفیت‌زندگی، سالمندان

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---